Een van je mooiste verhalen. Zo tastbaar, zo fragiel, zo vol emotie geschreven. Mijn complimenten.

Een schoonheid, dit verhaal. Ik vind het prachtig hoe je in de laatste alinea de zomertijd vermeldt. Een zonnetje, deze vertelling.....

Ik verheug me erop verhalen van je te lezen. Heb ik bij andere schrijvers van de wekelijkse opdracht ook, hoor. Maar wat mij steeds pleziert is hoe je taal hanteert. Met een gevoeligheid en flair gebruik je woorden in zinnen die verrassend zijn. Dit is jouw smaaksensatie, die ik waardeer. Inderdaad een schoonheid, want ik zou haast vergeten dat je inhoud niet onderdoet voor jouw stijl. Op de een of andere manier proef ik er een urgentie in.

Mili, een verhaal met mooie details, ook tegenstrijdige. Hoopvol lees ik door tot het einde en blijf dan teleurgesteld achter. Ik kan er -ook na herlezing- geen rond, kloppend verhaal van maken. Jammer, duidelijk niet voor mij geschreven. Vol verlangen zie ik weer uit naar een verhaal van je dat ik na een keer lezen helemaal vat. Schrijven is ook communiceren met de lezer. Sfeer schetsen vind ik te weinig voor een verhaal.

Wat een zielig verhaal. Waarom mocht ze de huisarts niet bellen? De man kon toch niet weten hoe erg het was? Het zinnetje 'Alleen met de kinderen'. vat ik niet helemaal. Kwam de huisarts om de dood van zijn vrouw vast te stellen?

En vermoeid als ze was had de stilte zijn plaats weer in genomen. Prachtige zin. Er zit veel tederheid in je verhaal. Ik vind het ook jammer dat ik het einde niet begrijp.

@Mili, Ik sluit me helemaal aan bij odile. Ze neemt de woorden uit m'n mond, of dit geval toetsenbord. Alleen ik vind het wel moeilijk om de inhoud te begrijpen.. groet!

@Allen - Komaan! Lees het verhaal nou eens echt goed. Verhalen moeten toch niet per definitie "on the nose" zijn. Ik zou zeggen: integendeel. Het onaangekondigde bezoek van de huisarts en het licht opwaaiende jasje: voor mij duidelijk dat de man is gestorven aan hartfalen. @Mili Ik vind de toon en het ritme erg goed getroffen. Passen bij aard van het verhaal; de "dodelijke" vermoeidheid kabbelt tussen de zinnen door en kondigt het onheil aan. Dit versterkt je clou en zou de lezer niet in verwarring mogen achterlaten. Knap gedaan.

een mooi, breekbaar verhaal Ik moest hem ook wel 2x lezen om zeker te zijn, en het verbaast met nog steeds; de huisarts die langskomt. (ik ken enkel politie als brengers van dergelijk nieuws, huisarts, mits in kleine gemeente, eventueel later om naar het welzijn van de achterblijvers te informeren ... maar ... nou ja vooruit, na 2x overtuig ik mezelf toch maar dat ik de dood van de man lees in de laatste alinea, maar duidelijk is het niet. En dan moet ik ook weer terug naar de opening, want dan twijfel ik weer; waar ligt hij nu wanneer? Is hij niet dood maar opgenomen? Of wel dood en in een hiernamaals? En waarom hoorde hij maandenlang de vogels niet?) Meer nog verbaas ik mij misschien over de begrafenis van een kind dat zij niet baarde. De tweede alinea is prachtig.

Wat ik schreef in #4 trek ik terug. Ik heb het verhaal niet goed gelezen (hoewel meerdere keren) Ik weet waar ik de fout inging. Bij 'Vannacht had zijn hart zo pijn gedaan', ik heb dit niet letterlijk opgevat, maar geïnterpreteerd als emotionele pijn. Toen die pijn aan het hart later nog eens terugkwam heb ik dat op dezelfde wijze gelezen. Nu snap ik je verhaal volkomen en komen de mooie zinnen die je weer gebruikt heb geheel tot hun recht. Mili, mijn verontschuldigingen zijn oprecht. Eerder dan verwacht wordt mijn eerder genoemd verlangen bevredigd. :) :{} :)

Dag Mili, Dos zegt niks in zijn reactie (nou ja, hij stipt aan waar ook ik overheen las), maar door die reactie las ik het verhaal nog eens. Een subliem verhaal! Meesterlijk. Ook mijn verontschuldigingen. (Al had ik nog niet gereageerd. Dat dan gelukkig weer niet) Ik doe het dan zo :thumbsup: :{} :thumbsup: Edit: Hubert Lampo zou dit hebben kunnen schrijven. Maar niet beter. Dat zeker niet! En, sorry Odile. Ik proef rust, berusting. De beeltenis van de Heilige Maria.

Ik heb je gemist vorige week! Heb je de duiventil moeten schoonmaken? :D Een prachtig verhaal, geschreven in Mili stijl. Heb ik je al eens de woordentovenares genoemd? :thumbsup: Maar toch... ( ik ga eerlijk zijn), na de eerste keer lezen ontsnapte mij een zucht. Waarom niet net iets duidelijker? :confused: Als bijv. de dominee langs had gekomen in plaats van de huisarts was mij de schoonheid van dit verhaal meteen duidelijk geweest, en had ik het met plezier herlezen. Sorry! [...had de stilte zijn plaats weer ingenomen.] Deze zin maakt alles goed! Desalniettemin ( nog steeds een fantastisch woord ;) ) kijk ik iedere week uit naar jouw schrijven! :nod: Ook een dikke pakkerd van mij! :{}

I Als bijv. de dominee langs had gekomen in plaats van de huisarts

Aangezien de Maagd Maria in het verhaal opduikt, denk ik dan toch eerder aan een pastoor :) Maar ik snap je punt, Marietje. Ik deel die mening. Ook - voor mij - omdat de huisarts eerder genoemd wordt.

Het lijkt mij ook dat Hp dood is gegaan. Maar het blijft natuurlijk weer een Miliaans verhaal. Sierlijk maar ergens ook realistisch. Graag gelezen.

Mooi verhaal Mili, Het taalgebruik is vanouds mooi. Ook ik had echter een beetje problemen met de plot en daarom pas nu mijn reactie... ik heb namelijk verschillende keren herlezen, al blijkt nu dat ik wel degelijk juist zat van in de eerste lezing. Maar ook bij mij was het, het bezoek van de huisarts dat mij alsnog in verwarring bracht (tenzij hij thuis gestorven is) wordt de dood inderdaad door een arts vastgesteld maar brengt de politie het slechte nieuws aan huis. Heel erg mooi is: "een ampele seconde". "Ontberen" doet me dan weer teveel aan armoede en oorlog denken. Dat woord weegt mij hier te zwaar omdat ik (en dat is waarschijnlijk puur persoonlijk) een connotatie in mijn hoofd heb met iets dat gemist wordt en dat bijna onontbeerlijk is. Ik zou hier dus gewoon: "had moeten missen" geschreven hebben (maar het is uiteraard een subjectief detail en dat doet verder niks af aan het mooi taalgebruik en de stilistische beheersing die je in dit stukje hebt gelegd). Inhoudelijk gaat er een soort fatale berusting uit van jouw HP. Het is alsof hij heel precies weet dat het zijn laatste dag kan zijn. 'Kroniek van een aangekondigde dood.' Dat vind ik op zich erg mooi maar ook intrigerend... waarom laat hij zich niet behandelen, waarom belt hij geen dokter als zijn hart die nacht zo zeer deed? Dat is iets dat je natuurlijk in een langer verhaal heel precies zou kunnen duiden. Die motieven zouden heel interessante stof kunnen bieden denk ik. @Woodpecker, Ik ben wel echt nieuwsgierig waarom jij een link legt met het magisch realisme van Hubert Lampo. Ik denk dat ik mij wel een beetje kenner van Lampo zou kunnen noemen aangezien ik nagenoeg zijn hele oeuvre heb gelezen, en toch had ik het er niet ingezien. Vandaar mijn nieuwsgierigheid.

@Woodpecker, Ik ben wel echt nieuwsgierig waarom jij een link legt met het magisch realisme van Hubert Lampo. Ik denk dat ik mij wel een beetje kenner van Lampo zou kunnen noemen aangezien ik nagenoeg zijn hele oeuvre heb gelezen, en toch had ik het er niet ingezien. Vandaar mijn nieuwsgierigheid.

Dag Ryn, Je kunt het op twee manieren lezen, denk ik. De man kan al dood zijn als hij moeizaam opstaat Dan komt de huisarts ook niet onaangekondigd..

De huisarts kwam die morgen aan huis. Nooit kwam hij onaangekondigd. Het was op een maandagmorgen, nadat de zomertijd was ingegaan.

Zo las ik het in tweede instantie. Daarna zwalkte ik weer. :o

Omdat het perspectief bij de vader lag, had ik niet door dat hij dood was. De pijn in zijn hart heb ik ook gelezen als emotionele pijn.

de reacties op je mooie verhaal zijn bijna een verhaal op zich geworden. Ik heb er niets aan toe te voegen dan dat ik het met plezier heb gelezen en me in eerste instantie ook afvroeg of de HP nu wel of net dood ging. maar inmiddels weet ik het antwoord

Wat een prachtig verhaal weer, Mili. Ik heb mij ooit voorgenomen om eerst zelf mijn oefening te maken voordat ik de anderen zou lezen en becommentariëren. Als ik die volgorde omdraai ben ik bang dat er van schrijven helemaal niets meer terecht komt. Gevolg is wel dat ik meestal achter iedereen aansukkel en al het gras voor mijn voeten al is weggemaaid. Nu denk ik dat ik voortaan voor jou een uitzondering ga maken. Niets ten nadele van de anderen hoor, maar jouw woordgebruik en vaak verhulde betekenissen zijn een feest om te fileren en analyseren en op deze manier is het alsof ik naar het cryptogram in de krant blader en iemand anders heeft het al opgelost.

Dan kan de rest zich wel stilhouden. :D

Heel subtiel verhaal, met een gevoelige boodschap. Doet me aan mensen denken die ik heb gekend. Personen die nooit wilden dat er een dokter erbij werd gehaald, ook al wisten ze dat het goed fout zat. Dat de HP het volgehouden heeft tot het voorjaar, om nog even te genieten van al dat moois, vind ik een fijn detail.

Een erg mooi verhaal, Mili. Je beginzin vind ik alleen al prachtig. :thumbsup: