Zaterdag heb ik ontzettend genoten van een flinke wandeling in the middle of nowhere. Lekker struinen door de bossen en over de heide. De regen mocht de pret niet drukken. Genoeg tijd om vitamine D op te snuiven. Op tijd naar bed en de klok alvast vooruit gezet ... Zondag was ik weer lekker vroeg uit de veren. Dat uurtje korter slapen was voor mij, als ochtendmens, geen centje pijn. Maandag en dinsdag vlogen ook voorbij. Oh, biologische klok in mij! Wat is er vandaag toch met je aan de hand? Het is woensdag en je stribbelt ontzettend tegen. Het lijkt wel of je liever had getikt in de Romeinse tijd. De tijd dat het dagritme nog werd aangepast aan de lengte van de dag. Ja dat zou wel iets voor mij zijn. In de winter een korte dag en lekker ‘cocoonen’. Tijd voor een heuse winterslaap waarin je nieuwe energie op kan doen. De zomer met haar lange dagen waarop je weer lekker veel kan ondernemen. Maar ja, het is anno 2015. De tijd waarin de zomer- en wintertijd de scepter zwaait. Het is inmiddels woensdagmiddag. Ik heb veel zin om iets te doen maar mijn energie wordt flink onderuit gehaald door overheersende moeheid. Dankbaar maak ik gebruik van de kans om bij te tanken. Tussendoor even van de wereld, niemand die me iets doet. Uitgerust en opgewekt veer ik na een half uurtje weer van mijn bed. Ik log in op Schrijven Online en de wekelijkse schrijfopdracht #48 lacht me al toe. Even nog wat research doen en dan … schrijven maar! De pen vliegt over mijn blad. De energie is weer gaan stromen. Ik heb m’n dip, geloof ik, weer voorgoed in de winterkast gezet. 8) Op naar de volgende opdracht … :)