47 De giechel in mij

Het is een fijn geschreven verhaal. Dat vind ik eigenlijk altijd van jouw verhalen. Maar dit verhaal pakt me niet. Gisteravond dacht ik daar al een tijdje over. Want het loopt goed. Het probleem ligt denk ik bij mij. Ik lees het als lezer. Kleding maken is niet bepaald mijn hobby. Dus daar gaat het denk ik mis. Die zin van die instrumenten op steroïden vond ik mooi. Daar kreeg ik een grappig beeld bij.

Het brengt me voor mijn gevoel terug in de tijd van de slappe lachen hebben met een vriendin in de klas. Die sfeer heb je goed weten op te roepen. Ik twijfel alleen of de doelgroep die dit verhaal aanspreekt niet wat jonger is, misschien van 10 t/m 14 jaar. Drie kleine (schoonheids)foutjes: uren en uren hadden we geoefend ....vertrokken en er had niets anders opgezeten..... probeerden mijn hersenen

Bakvissenlol, dat moet YA zijn. Ik heb er geen verstand van. De laatste zin vind ik raar. Wat doen die steroïden daar? Zijn het anabolen of geslachtshormonen? Waartoe?

Alles wat fout kon gaan was fout gegaan, dus waren mijn teamgenoten en ik maar alvast achterin gaan zitten. "En nu gaan wij over naar de categorie Muziek," zei het mannetje in glitterjasje met een overdreven rollende R. "De derde prijs gaat naar de Gothic Rockers!!!" Een stel joelende en in het zwart geklede en geschminkte jongens renden naar voren het podium op. Miranda, Anna en ik keken elkaar aan. Hoe kon hun kattegejank de derde prijs winnen? We hadden ons wel aardig voorbereid. Uren hebben we erop geoefend en ik had aangeboden voor de kostuums te zorgen. Dat had ik dus geweten, want de plaatselijke feestwinkel was ineens met de noorderzon vertrokken en had ik geen andere keuze om de naaimachine van mijn moeder te lenen en de carnavalspatronen uit een oude Burda over te trekken. Frustrerende avonden van brekende naalden en draden heb ik zitten zwoegen, totdat mijn moeder doodleuk vertelde dat ik het spoeltje wel met de klok mee moest laten draaien. Maar toen was ik al bijna klaar! Dank je wel ma! Ik had tenminste drie bruikbare kostuums in elkaar geflanst. De raar ingezette ritsen zag je toch niet op een afstand. "En de eerste prijs gaat naar..." Ook dachten we slim te zijn om Anne de Bange Viking te laten spelen. Zij was immers een paar jaar jonger en giechelde nog om alles. Achter een woestuitziende rode baard en een gehoornde helm zou het publiek dat in ieder geval niet zien. Ik was zelf zo zenuwachtig dat ik mijn eerste zin spontaan vergat en we alle drie in lachen uitbarstten en niet meer konden stoppen. Hoestend en proestend hadden we ons stukje tot aan het einde weten af te werken. Wat een afgang! "En nu gaan we over op categorie Toneel!!" Miranda stootte me aan: "Onze categorie." Pfff, of we nu nog wat zouden winnen. "Door hun originele kostuums en hun doorzettingsvermogen, terwijl ze last hadden van de lacheritus, gaat de derde prijs naar.... De Bange Viking!" Als aan mijn stoel vastgelijmd probeerde ik deze informatie te verwerken. Miranda greep me bij de arm en sleurde me langs de harpen en violen op steroïden heen het podium op.

Dank je JohannaB Misschien had ik de naaimachinescene wat algemener moeten houden. Voorlopig is de ik-figuur ook wel de komende jaren klaar met dat ding.

Dank je Nyceway voor je reactie. Ik heb de leeftijden van de ik-figuur aangepast. Hopelijk past het nu wel in de Young-Adult genre. Ik heb me laten inspireren door Kunstbende waar mensen tussen de twaalf en twintig aan mee kunnen doen. Op een podium staan kan best wel op je zenuwen werken, vooral als er iets misgaat en allemaal mensen daar getuige van zijn. Ik heb in de tweede versie ook de zinnen die je benoemde aangepast. Ik weet alleen niet of het veel mooier is.

Jij ook bedank voor je reactie Dos Zoals ik al by Niceway geschreven heb, heb ik de leeftijd van twee van de drie aangepast. Dus hopelijk zit het nu meer bij de Young-Adult genre in plaats van de bakvissengenre. Met violen op steroïden bedoelde ik cello's, die in mijn ogen overontwikkelde violen zijn.

Siv, Sfeervol verhaal - ik zie die meiden wel voor me. Pas deze even aan: 'Ook dachten we slim te zijn om Anne, Ook dachten we slim te zijn om Anne'

J Met violen op steroïden bedoelde ik cello's, die in mijn ogen overontwikkelde violen zijn.

Anabolen dus. Een krachtpatserige viool. Zo had ik ze nog niet bekeken. Is een bakvis te jong om tot YA gerekend te worden?

Kleding maken is helemááál NIET mijn ding, maar juist daarom vond ik dat stukje wel heel leuk. De hp had volgens mij ook nogal moeite met het fabriceren van een pak.

Een leuk verhaal dat zich in de aula van elke middelbare school kan afspelen! En fijn dat hun inspanningen beloond worden, dat er verder wordt gekeken naar alleen het eindresultaat. Daar kan menige school nog wat van leren!

Oh, die heerlijke giecheltijd, nostalgie :lol:

# Dos Dat heten dus Anabolen, weer wat geleerd. Ik weet niet of leeftijd 'bakvis' bij YoungAdult past. Ik heb me nooit echt verdiept in de verschillende genre's. Volgens mij gaat het om hoofdpersonages in de late pubertijd tot de adolescentie, maar daar ben ik niet zeker van.

#Angelieke Het is ook superfrustrerend als de naalden en draden steeds breken. Dus voorlopig mag moederlief die naaimachine lekker houden.

#Karin Stolwijk Soms moet je inderdaad kijken wat wel lukt en niet wat niet lukt. Daar zouden scholen inderdaad mee aan de slag kunnen gaan. .

#Blavatski Leuk om te horen dat je er van nostalgisch van genoten hebt. Blavatski

Siv, de Burda en de naaimachine, ik vond dat leuk om te lezen. Dat geploeter om de kostuums in elkaar te krijgen en dan de slappe lach. Ik kan mij er iets bij voorstellen, leuk verhaal! Niets is heerlijker dan de slappe lach, trouwens op iedere leeftijd!

Wat heb ik een hekel aan naaimachines. Ik moest niet om jouw verhaal giechelen maar grinniken. (Ook dachten we slim te zijn ... 2x achter elkaar genoemd) (De Bange Viking!") (kleinigheidje)

Voor mij zit er misschien iets teveel informatie in dit verhaal waardoor ik er niet lekker in kom. Je begint met de muziekcategorie waardoor ik denk dat ze dus daar aan mee doen, maar vervolgens blijkt dat niet zo te zijn. Ook de introductie van Anne is voor mij niet helemaal nodig. Het giegelthema vind ik overigens wel leuk. Wellicht dat het fijner had uitgepakt in een iets compactere setting.

ik vraag me af of YA veel op hebben met naaien en of ze de Burda kennen. Het giechelen en de slappe lach is dan wel weer iets typisch voor YA. Misschien Anne al in het begin toevoegen (bij de 6e regel) bv bij Miranda, Anne en ik keken elkaar aan. Dan is het duidelijk dat ze met zijn drieën zijn Met plezier gelezen

Burda ken ik niet, maar zelf kleding naaien dan weer wel :). Zo herkenbaar zo'n giechelbui op het allerslechtste moment dat je je kunt bedenken. Leuk dat je dat in je verhaal hebt verwerkt. Ik zag ze zo op het podium staan.

# Dank je Maddbrug. Lachen is gezond.

#Tja Bedankt voor je scherpe blik. De verbeteringen zijn doorgevoerd. Blij te horen, dat je er om moest grinniken.

Hallo Nicole. De HP heeft inderdaad weinig op met naaien, maar moest tijdens handarbeid eens een handdoek en een washandje moeten naaien. Alleen was de naaimachine al ingeregen en is haar nooit verteld, dat het klosje met de klok mee moest draaien. Burdatijdschriften is iets wat haar moeder af en toe koopt. Ik heb je tip over de trio in de tekst opgenomen. Dank je wel.

Hallo Anne Kleding maken kan inderdaad leuk zijn. Heel af en toe blaas ik ook wel eens de dikke laag stof van mijn naaimachine af. Ik ben blij dat je er van genoten hebt.