WEERWRAAK

Weerwraak Ja hoor, hij zit al weer klaar. Kromme schouders, pen in de aanslag en schichtig om zich heen kijkend. Hij ziet mij aanlopen en laat zijn schouders zakken. Wat is hij nog jong met die bottige armpjes, pukkels, kleren door een moeder uitgezocht. Ik pak de stoel naast hem en schuif een beetje bij hem vandaan. Ieehh, die lichtzure jonge jongenslucht. Ik zie meteen het slaapkorstje bij zijn oog en kan me er niet van losmaken. Zou hij vrienden hebben? Het schrift en de boeken op tafel trekt hij naar zich toe terwijl hij me bangig aankijkt. Wat we gaan doen, lijkt hij te willen vragen. Jaaa, wat we gaan doen. Hij zal nooit weten wat ik echt ga doen met hem maar vandaag wil ik de eerste stappen zetten om mijn boosaardig plan uit te voeren. Natuurlijk vertel ik hem over een straal, een halve diameter en Pi. De passer trilt in zijn witte handjes. Ik zucht niet, verzit en geduldig leg ik het voor de derde keer uit. De binnenkant van zijn ogen tasten de laatjes in zijn hoofd af waar hij Pi moet plaatsen. Ik geloof niet dat hij het echt snapt. Hij doet zo zijn best. Volgens mij kijkt hij nog niet naar meisjes, de handen vol aan zichzelf en aan wiskunde. Ik weet precies waarom wiskunde hem onzeker maakt. Hij abstraheert niet. Voor hem is het geen leuk probleem, een spelletje wat je op kunt lossen. Zijn hele lichaam probeert te denken. Bij mij kwam Grieks niet binnen. Taal is lastiger en ongrijpbaar. Voor mij dan. Uit mijn tas vis ik het kleine envelopje met de foto. Ik wacht even. Is dit het moment? Zet ik door? ‘Levi…, laat dit fotootje uit je boek steken als meneer Versteeg tijdens de les langs je tafel loopt.’ Zijn ogen wijd, mond half open. Een niet kunnen omvattend schokje met zijn hoofd. ‘Wat bedoel je?’ Luchtig en met een klein lachje, alsof het vanzelfsprekend is zeg ik het nog een keer. ‘Weet je, je snapt het nu waarschijnlijk niet maar ik weet meer van meneer Versteeg dan jij. Laat gewoon dit fotootje uit je werkboek steken. Als hij vraagt hoe je aan die foto komt, zeg je dat je het niet weet. Zat gewoon in je tas. Vraag niet meer maar doe het gewoon. Dit gaat je helpen Levi!’