' Is het een mooi woord?' Fifi keek met grote ogen op naar de wild fladderende vleugels van Mevrouw Fladder. Ze voelde een zacht briesje. De haren op haar groene rupsenlijfje stonden recht overeind. ' Jaa, Fifi, het is een mooi woord. Het zit op het puntje van mijn tong...' ' Zeg het, mevrouw Fladder, zeg het dan.' ' Ehm...' ' Heeft het woord veel Petters?' 'Ja, Fifi, het woord heeft veel letters. Nou ja, veel? Tja, wat is veel lieve Fifi.' Mevrouw Fladder maakte een dansje in de lucht. Nu kon Fifi nog beter de kleuren van haar vleugels zien. Paars, rood en nog een kleur waarvan ze de Petters nog niet kende. Fifi probeerde ijverig het dansje van mevrouw Fladder op de grond na te doen. ' Haha, haha, Fifi, weet je waar jouw dansje op lijkt?' ' Ehm, mevrouw Fladder, lacht u mij uit? 'Nee, lieve Fifi, ik zou niet durven. Het lijkt op eh, ehm, een...Een acht! ' Een acht?' Pats, boem. Fifi liet zich lang uit vallen op de zachtroze stenen. Haar mollige voetjes schopte ze een voor een onder haar lijfje vandaan. Mevrouw Fladder proestte het uit van het lachen. Fifi hief heel langzaam haar kleine hoofdje van de grond op. Haar grote ogen zochten de strakblauwe hemel af. ' Mevrouw Fladder, wat was het woord met veel Petters? Zeg het nou maar... Ik ben mm, mmo...moe. ' Voorzichtig zette ze haar hoofdje neer op de koude tuintegels. ' Letters, Fifi, een woord heeft letters.'