Het is zaterdagochtend. Een spannende dag voor Daantje. Zenuwachtig loopt hij op en neer. Hier heeft drie jaar naar toe gewerkt en dag in dag uit geoefend. Twee jaar geleden is hij begonnen met noten leren Iedere week worstelde hij zich door deze saaie lessen. Maar hij hield vol Zijn moeder had hem een instrument beloofd, welke hij zelf mocht uitzoeken. Na de noten, kwam het verdiende instrument en volgden de akkoorden. Blaren op zijn vingers kreeg hij van die snaren. Maar hij bleef oefenen en hield vol. Iedere dag van de week was Daantje aan het spelen. Hij had geen tijd meer voor televisie of vriendjes. Ook computerspelletjes bleven in de kast. Voor hem bestond er alleen nog maar één ding. Zijn akoestische gitaar met stalen snaren. Dus oefende hij eindeloos door. Hij stond er mee op en ging er mee naar bed De pijn in zijn vingers en polsen verbeet hij als een echte muzikant Trouw deed hij eindeloze vingeroefeningen En zette door Ondanks dat hij regelmatig een snaar miste. Hij leek wel een beetje op Rupsje Nooitgenoeg Die wist ook maar niet van ophouden. Toch is er iets moois van gekomen. Daar streefde Daan ook naar. En toen brak de grote dag aan. Met bibberende benen en een kloppend hart stond hij helemaal alleen op het podium. Zijn muziekleraar knikte hem bemoedigend toe. Ook zijn vader en moeder staken hun duimen op en fluisterden ‘je kunt het” Toen hij zijn eerste akkoorden aansloeg, hoorde hij meteen dat het goed zat. Zijn trillende vingers verdwenen en hij toverde de meest waanzinnige riedels uit zijn hand. ‘Wild Theme’ had nog nooit zo mooi en zo zuiver geklonken. Bij de laatste noot was het even stil in de zaal. Toen barste er een oorverdovend applaus los. Zijn eerste gitaarsolo voor een groot publiek was een muzikaal succes. Iedereen was unaniem overtuigd van zijn groot talent. Hij had het echt in zich om een tweede Mark Knopfler te worden. Zijn grootste idool.