Blosje, een bleekroze roosje, zat op een bloedheet balkon echt al een behoorlijk poosje bruin te bakken in de zon Blosje was een dag geleden komen wonen aan de zee omdat ze niet aardig deden in de stad, daar zat ze mee In de stad spraken de muizen haar met Blosje bleekneus aan Van verdriet kreeg ze toen luizen daarom is ze weggegaan ‘Ik kan wel wat zon gebruiken,’ zuchtte ze, ‘ik meen het heus; ’k wil behalve lekker ruiken, ook een minder bleke neus’ Maar de zon brandde toen gaatjes, ’t was ook midden op de dag, in haar tere rozenblaadjes… Gelukkig dat iemand het zag! ‘Wat doet zo’n mooi teer prinsesje op dit bloedhete balkon? Je verschrompelt als een besje! Je moet héél snel uit de zon!’ En toen droeg een sterk bruin takje, Blosje bloosde erg ervan, haar naar een koel rozenbakje Nu is Takje dus haar man Van verliefdheid bleef ze blozen Sindsdien heet ze Blosje Bloos Onlangs unaniem verkozen tot ’s lands mooiste rode roos