´Ik ben zo terug!´ Hij sprong van de bank, vloog door de woonkamer naar de hal, uit mijn gezichtsveld. Ik hoorde hoe hij snel de trap nam, waardoor hij me achterliet met een gemengd gevoel van verbijstering en enthousiasme. Hij is zo veranderd, dat hij dit nu kan! Toen hij weer in de woonkamer verscheen, had hij een grote lap stof meegenomen, pas toen hij het openvouwde, realiseerde ik me wat het was. ´Jemig, Joris, wat een spijkerbroek!´ ´Ja he, kan je het je voorstellen dat ik hier in rond heb gelopen?´ 'Naja, joh, ik zag je in die tijd regelmatig, maar nu ik het zo zie, jemig. Wat een broek. Ik ben er toen aan gewend geraakt denk ik. Maar wat een verschil met jou nu!' Hij knikte. 'Ja goede oude vriend, de tijd van hamburgers, kapsalons en 3 zakken chips per dag, is voorbij. Ik kan niet altijd blijven rouwen.'