wekelijkse schrijfopdracht #43: Slecht Mijn zintuigen staan op scherp. Ik voel de zon branden in mijn nek, de tegels schuren aan mijn benen. Ik voel hoe mijn hand wil trillen en hoe ik hem bedwing. Maar bovenal voel ik iets wat ik niet kan duiden. Een heerlijk gevoel giert door mijn lijf. Spanning? Macht, eerder. Ik voel mij oppermachtig en geniet. Ik geniet van het geknetter dat ik meen te horen. Van de vage schroeilucht die ik ruik. Ik zuig het allemaal op en voel mijn macht groeien. Ik heers over leven en dood. En hoe. Ik laat me niet meer weerhouden door spijt en mededogen. Ik laat me leiden door fascinatie. Ik hoor de voetstappen achter me wel, maar kan me niet losrukken van mijn werk. Ik laat de roepende stem niet tot me doordringen. “Hé, hoorde je me niet?” Ze komt te dichtbij. Ik dwing mezelf om te kijken. Haar aan te kijken. “Ik vroeg wat je aan het doen was.” Ik voel mij krimpen onder haar blik. Mijn macht wegsijpelen. Ik voel schaamte. Mijn vingers friemelen, terwijl ik probeer weg te kijken. Weg van haar, weg van mijn werk, gewoon ver weg. Wat heb ik gedaan? Ze kijkt over mijn schouder. “Oh! Dat kan toch niet! Als jij je vergrootglas gebruikt om onschuldige mieren te martelen, neem ik het weg.”