Hallo mijnheer de uil, waar breng je ons naar toe, naar fabeltjesland? Euh ja... naar fabeltjesland. En lees je ons dan voor uit de fabeltjeskrant? Ja, ja. Uit de fabeltjeskrant. Want daarin staat precies vermeld, hoe het met de dieren is gesteld. Echt waar? Echt waar! Echt waar mijnheer de uil? Hmm... want dieren zijn precies als mensen, met dezelfde mensen wensen, en dezelfde mensen streken. Dat komt allemaal in de krant van fabeltjesland. Van fabeltjeslaaaand! Vandaag, beste kinderen, heerste er weer grote opwinding in het dierenbos. Gerrit de postduif bracht deze morgen het nieuws dat er een nieuwe bewoonster in het bos kwam wonen. De nieuwe bewoonster heette Adele. Ze zou uit het verre vierde dierenbos komen. Chico Lama, de bosmeester, aan wie de brief was gericht, zag het helemaal zitten. Zoals jullie weten komt Chico zelf natuurlijk ook uit een ver bos. Juffrouw ooievaar daarentegen, was in alle staten toen ze het hoorde. Maar... laten we nu maar vlug zelf even gaan kijken. ‘Willem, hang nou snel dat spandoek op.’ ‘Komt wel klaar hoor Chico. Maar niet kletsen en spugen terwijl ik werk.. En wat wil je dat ik op het spandoek schrijf?’ ‘Zouden we dat nou wel toelaten, Chico. Een nieuwe bewoonster in het bos. We zijn toch al met vele dieren?’ ‘Waar bemoei jij je mee, juffrouw ooievaar, wees blij... er komt er weer eentje bij, en dat is altijd leuk. Spuug...’ ‘Nou jongens kom op, wat schrijf ik op het doek?’ ‘Willem, schrijf maar precies zoals ik het zeg: WELKOM ADELE!’ ‘Hatsekidee... een leuk vrouwtje erbij!’ ‘Dat is weer net een mannenopmerking, Lowieke.’ ‘Juffrouw ooievaaaaar, houd toch op met dat gezeur. Willem, laat Lowieke de vos maar even schrijven. Hij schrijft het mooiste van ons allemaal.’ En zo, lieve kijkbuiskinderen, werd er nog een heel eindje gekibbeld maar uiteindelijk werd het spandoek toch opgehangen en tot ieders verbazing stond er: ‘Hatsekidee. Welkom Adele!’ Maar toen Adele de giraffe arriveerde stelden zich meteen weer nieuwe problemen. Kijk zelf maar. ‘Jongens, wat sneu. We kunnen nooit met die nieuwe dame praten. Haar hoofd zit veel te hoog.’ ‘Tuut-tuut-tuut-tuut. Je hebt gelijk Jodokus. We kunnen er nooit bij.’ ‘Ze zal wel uit de hoogte praten. Ik vind er niks an.’ ‘Niet zo kribbig juffrouw ooievaar. Ik vlieg wel even omhoog om kennis te maken.’ ‘Ik ook!’ En terwijl mijnheer de raaf en ome Gerrit de postduif omhoog vlogen om met Adele de giraffe te praten stelde Bor de wolf een heel ander probleem. ‘Hmmm. Nou hebben we het spandoek al moeten weghalen omdat Adele er niet onderdoor kon, maar ze kan ook helemaal niet in ons praathuis.’ ‘Precies! Als die mevrouw giraffe zich niet kan aanpassen. Dan moet ze maar terug naar het vierde dierenbos.’ ‘Hatsekidee, mevrouw ooievaar. Als zij zich niet kan aanpassen, dan kunnen wij ons misschien wel aanpassen.’ ‘Nou-ouw...ik vind het een leuk idee maar hoe dachten jullie dat te doen?’ ‘Willem bever weet er wel raad op Momfer. Hij zaagt gewoon een gat in het dak van het praathuis en dan kan juffrouw Adele lekker met haar kop naar binnen voor een glaasje prik en een praatje.’ Zie je nou wel, beste kijkbuiskinderen. Met een beetje goede wil en het slimme idee van Lowietje de vos kwam het toch weer allemaal goed in het grote dierenbos. En nu... oogjes dicht en...