Wekelijkse schrijfopdracht #40 – De fabeltjeskrant
Isodora’s memoires
Isadora had zich de grenadine goed laten smaken, de nadorst loog er deze ochtend niet om. Het was laat geworden. Want hoewel velen de verplichte horeca-sluitingstijden naar het land der fabelen hebben verwezen, heeft Bor daar tot op de dag geen boodschap aan. Zodra Meneer De Uil het kleine spul voor de televisie heeft verteld hun oogjes toe te doen, begint het rijke nachtleven in het Praathuis van Bor. Gisteren was het niet anders.:
Behalve juffrouw Mier, waren ze er allemaal. Geroezemoes en rinkelende glazen in het gezelligste Praathuis van het land. “Zeg Isa, vertel me nu eens. Hoe komt die práchtige ring aan jouw vleugeltje terecht? Voor een gewone vos is zo’n ding niet te betálen. Van wie..” “Hou nou eens je bek, Lowieke! Jouw nieuwsgierigheid begint mij zo langzamerhand mijn fluwelen keeltje uit te hangen”, kweelde Isadora. “Ga kippen vangen of postzegels likken bij Ome Gerrit! Dat is loket twee.” Zij draaide zich theatraal weg van de bar en gleed zuchtend van de kruk af.
Pootje voor pootje schuifelde ze naar het venster en tuurde het donkere bos in. Ze zag niets, behalve haar eigen spiegelbeeld. Die ring… Eigenlijk zou ze ‘m af moeten doen en diep onder de grond begraven. Hoe prachtig het sieraad ook stond aan haar bontgekleurde vleugel, het bracht nare herinneringen met zich mee. Ze had ‘m van Pablo. Hij had haar prachtige optredens bezorgd in het Pronkbos, ze had vele beroemde en vreemde vogels ontmoet tijdens haar tournee langs de Weelderige Wateren. Maar verder had haar manager haar vooral veel verdriet gebracht. In de periode dat ze dacht aan zijn tirannie te bezwijken -de stress deed haar al in december in de rui belanden- kwamen de broers het theater binnenlopen. Ed en Willem hadden zojuist de waterleiding van het etablissement gerepareerd. De eigenaar schonk hen als dank een glaasje grenadine in. Isadora ging aan het tafeltje naast de bevers zitten om bij te komen van haar laatste aria. Pablo beende op haar af en schudde haar doorelkaar. Wéér was haar optreden naar zijn zin niet goed gegaan; tekort fooien in de platte pet. De laffe hond hief zijn poot op om haar een ongenadige tik te geven. Ed en Willem stoven omhoog en grepen Pablo in zijn nek. “Hup”, zei Willem.
Het laatste wat Pablo zag, was de glinstering van de waterpomptang.
Dag @Alice, volgens mij zijn
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
De fabeltjeskrant komt weer
Lid sinds
18 jaarRol
Jij hebt je nogal in de
Lid sinds
15 jaar 6 maandenRol
Dank voor jullie
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Bewerkte versie: Ik heb de
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Leuk om van het Praathuis een
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol
Ik heb een tijdje in een
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Dankjulliewel Richard en
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Alice, Je Praathuis is heel
Lid sinds
11 jaar 8 maandenRol
Hoi Jan, Dank voor je
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Alice, Hier
Lid sinds
11 jaar 8 maandenRol
Oké Jan, ik zie en begrijp nu
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Alice, Graag gedaan - en
Lid sinds
11 jaar 8 maandenRol
Het leest nu inderdaad
Lid sinds
15 jaar 6 maandenRol
Een leuk verhaal, Alice. Je
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Bedankt voor het lezen en
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Originele insteek, Alice, met
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
Hoi Alice, welkom hier. Je
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Bedankt voor het lezen en
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Feedback Naar het land der
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Dankjewel voor het lezen en
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol