Diepe groeven tekenen mijn hand, jouw kleine handje in mijn hand. Lopend door de grote stad begeleid ik je door de wereld, die voor jou nog zo groot en onvoorstelbaar is. Ik wijs je de mooie dingen, en hou mijn hand op voor gevaren. Samen zwaaien we naar onze vriendinnen, en dragen trots onze nieuwste winkeltas. We lachen en we zingen, en zwieren onze handen in de lucht. Ik wil je nooit meer loslaten, en ik zou willen dat het altijd bij me is. We slenteren door de grijze straten, met een regenbui op ons hoofd. Maar het kan me niet schelen. Want als een trotse moeder loop ik naast je, en is jouw kleine handje in mijn hand is het mooiste wat er is.