“ ... where the house, locally known as the Hopper House had stood for almost two hundred years. Officials say DNA-testing confirmed that the two bodies that were found at the scene, were those of dutch novelist Theo Verbeek and local thug David Crocker. Crocker had been released earlier this month from Maine State after completing a thirty-year sentence for a double homicide …”  
   “Mag het geluid wat zachter, darling? O, en wil je me die tube aangeven die op mijn nachtkastje ligt?” Suzanne Verbeek strekte zich uit op de ligstoel, op het balkon van haar kamer in het 'Hotel Nacional de Cuba'. Voormalig detective Andy Brennan, fris gedoucht en met een handdoek om zijn middel geslagen, zat op het voeteneinde van het kingsize bed, de afstandbediening paraat, geboeid te kijken naar de CNN rapportage op het zestig-inch-plasmascherm, waar helicopterbeelden toonden hoe de kustlijn van Maine, als gevolg van een bomaanslag, definitief was veranderd.     “Geen spijt?”, hij gaf haar de tube handcreme.      “Geen moment, darling. Dank zij ons wordt Theo onsterfelijk. Hij had zichzelf vroeg of laat toch wel te gronde gericht. De pers zal nu een legende van hem maken. Jij?”     “Ik? Spijt? Echt niet. Ik had het helemaal gehad met Cosijn & Co. Wat een raar bureau was dat! Aan de andere kant, zonder hen had ik jou niet ontmoet.”     Suzanne masseerde haar handen en bestudeerde haar vingers, haar knokkels en haar nagels. De verf en de terpentijn hadden hun sporen achtergelaten. Onwillekeurig moest ze denken aan de schilderijen die deze handen hadden gemaakt en die haar tijdelijke roem hadden gebracht. Met ‘Verborgen verlangen’, dat onlangs door het Met in New York voor meer dan drie ton was aangekocht, had ze destijds de internationale kunstwereld op z’n kop gezet. Dat zij er dankzij een louche manager nooit meer dan tweeduizend gulden voor had ontvangen, was een wond die bij elke verkoop weer werd opengereten. Haar roem verdween al snel naar de achtergrond toen ze ‘de vrouw van’ werd. Ze leefde in luxe, maar altijd in de schaduw. Als ‘de weduwe van’ en bovendien enige erfgenaam, zou ze haar plaats in de spotlights weer weten te vinden.     “Jij ook?” Ze gaf hem de tube weer terug, teleurgesteld dat hij zich inmiddels had aangekleed.    “Nee, dank je,” zei Brennan. Hij nam plaats in de ligstoel naast de hare, haalde uit een kokertje een stevige Partagas en stak er met zijn Zippo de brand in, “daar wordt mijn sigaar niet lekkerder van.” - - - Een Nederlands echtpaar op werkvakantie in New England. Zij schildert Edward Hopper-achtige landschappen. Hij schrijft een roman over een Nederlands echtpaar op werkvakantie in New England. Op zoek naar inspiratie worden extreme middelen ingezet. Dan loopt het allemaal een beetje uit de hand. Lees ook: deel 1 deel 2 deel 3 deel 4 deel 5 deel 6 deel 7 deel 8 deel 9 deel 10 deel 11 deel 12