Roodkapje gaat op weg naar haar zieke grootmoeder in het bos. Aan haar arm een mandje met wat brood, een fles wijn. Onderweg ziet ze bloemen tussen de bomen. Wat zal haar grootmoeder daar blij mee zijn. Roodkapje besluit van het pad af te gaan en tussen de bomen de bloemen te plukken. Ongemerkt gaat ze steeds dieper het bos in. Dan hoort ze een geluid, vlak achter haar. Ze draait ze zich om en ziet een wolf. Een grote, bruine, harige wolf. Wanneer Roodkapje haar armpjes recht vooruit zou steken, zou ze hem kunnen aanraken. Dat lijkt haar niet handig. Het is geen bloemetje! Roodkapje denkt, wat nu? Hard wegrennen? Ze vergelijkt haar beentjes grofweg met de poten van de wolf. Nee, die wolf rent sneller. Maar wie kan er vast beter praten? Hallo! Zegt Roodkapje. Bent u ook aan het wandelen? De wolf is best verbaasd. Al heel lang is er niemand zo vriendelijk tegen hem geweest. Hij gaat rustig op zijn wollen billen zitten en bekijkt het meisje aandachtig. Roodkapje constateert dat ze even moet slikken maar beslist toch op een boomstronk naast de wolf te gaan zitten. Broodje? Van het sprookje weet ze dat het hele verhaal behoort te eindigen met stenen in de buik van de wolf. Dat vindt ze een naar idee. Wolven zijn ook maar dieren. Om iedereen een lang verhaal en een hoop ellende te besparen, dient er maar beter zoveel mogelijk brood in dat beest gestopt te worden. De volgende dag al, het is maandagochtend om precies te zijn, kopt de wereldpers dat zowel de wolf als Roodkapje lak blijken te hebben aan conventies, oma ondanks haar ziekte nu zelf haar broodjes moet bakken, maar gelukkig nog wel samen met de boswachter die fles wijn heeft kunnen wegtikken op het feit dat de sprookjesboeken nu minder bomen kosten. 'Waarop kan de wereld nog bouwen als zelfs sprookjesfiguren zich niet meer aan hun verantwoordelijkheden houden? Een rol hebben ze te respecteren, anders is de ellende niet meer te overzien!', leest Roodkapje in de dinsdagochtendkrant. Het is ook nooit goed hè? Probeer je het de mensen gemakkelijk te maken en wat krijg je? Chaos. 'Zieke bejaarden hebben recht op vers brood!' Schreeuwen pamfletten in de straten. 'Wolven zijn geen vegetariërs!' Protesteert de dierenbond lukraak. 'Wij willen werk!!' Krijsen woedende houthakkers. 'Waar blijven onze bloemen?' Snotteren duizelige grootmoeders onder Roodkapjes raam. Roodkapje gooit de krant in de open haart en loopt op haar sloffen naar de koffiepot. In het voorbijgaan strijkt ze de vacht glad van haar nieuwe huisdier dat in zijn donzige XL hondenmand een dutje ligt te doen. Hij kreunt zachtjes. Ook dat nog, denkt Roodkapje. Stenen liggen hem niet zwaarder op de maag dan verse broodjes. Dan gaat ze met haar kop koffie achter de pc zitten en solliciteert geroutineerd voor Doornroosje.