Iedereen kent het verhaal van Roodkapje. Ze gaat op weg naar haar zieke grootmoeder in het bos. Aan haar arm een mandje met wat brood, een fles wijn. Onderweg ziet ze bloemen tussen de bomen. Wat zal haar grootmoeder daar blij mee zijn. Roodkapje besluit van het pad af te gaan en tussen de bomen de bloemen te plukken. Ongemerkt gaat ze steeds dieper het bos in. Dan hoort ze een geluid, vlak achter haar. Geschrokken draait ze zich om en ziet een grote wolf. Hij vraagt haar waar ze naar toe gaat. Ze vertelt dat ze naar haar grootmoeder gaat om brood en wijn te drinken. Hij zegt dat ze niet van het pad moet afwijken, omdat je nooit weet wie je diep in het bos tegenkomt. Roodkapje vervolgt haar weg naar oma, eenmaal daar klopt ze aan en ze hoort een stem: “de deur is open”. Ze loopt naar binnen en ziet haar oma in het bed liggen. Ze kijkt naar haar oma en zegt: “oma wat heeft u grote ogen” Oma: “dat is om je beter te kunnen zien” Roodkapje: “oma wat heeft u grote oren” Oma: “zo kan ik je beter horen” Roodkapje: “oma, wat heeft u een grote mond” Oma: “dan kan ik je beter OPETEN!” En dan ziet roodkapje dat haar oma niet haar oma is, maar de grote wolf. En de wolf eet haar met één hap op. Even later komt een jager langs het huisje van oma en ziet dat de deur open staat. Hij loopt naar binnen en ziet de wolf voldaan uitrusten in bed. Hij snijdt de buik van de wolf open en daar komen oma en roodkapje tevoorschijn, levend.