Ik heb een kerstdate Oh shit, verbrand. Zo gaat het hè als je er niet bij bent met je hoofd, sist Lina tegen zichzelf. Ik sta erbij en schudt mijn hoofd.    “Je gaat toch weg dadelijk?"    “Ja, maar ik had beloofd iets lekkers te maken om mee te nemen."    “Kan hij niet iets lekkers voor je kopen of je met iets anders lekkers blij maken?" De steelse blik van Lina maakt dat ik weet dat wij elkaar in ieder geval begrijpen. Ik leun tegen de deur van de keuken en denk na over mijn komende uren. Lina is weg dadelijk en ik kan als haar oudere zus een beetje orde scheppen in de keuken waar zij inmiddels een behoorlijke chaos van heeft gemaakt. Ik had gedacht dat ik er geen moeite mee zou hebben dat zij een blind date heeft en ik zoals zo vaak achterblijf met een gevoel van mislukking. Ik begrijp haar wel, ze is nou eenmaal een hot chick. Zoals ze zei: Trees, weet je, ik ga vanavond weg, ik heb een kerstdate. Achteloos, alsof het iedere dag gebeurd. En het stomme is dat haar dates ook bijna iedere dag gebeuren. Ik wuif die gedachte weg, blij als ik ben dat ik mijn laatste vriend vriendelijk maar ook met pijn de deur wees. Want eigenlijk was het een ongelooflijke eikel. Ik had hem gegeven, gegeven en nog meer gegeven en aan het eind zegt hij doodleuk: ik kan niet meer met jou, het is genoeg. Alsof hij in de supermarkt iets pakte maar toch maar weer terug legde omdat het ‘toch niet genoeg’ was. “Niet meer aan denken Trees” zeg ik tegen mezelf. “Het is gewoon genoeg.” Wat? Ik sta verbijsterd over mezelf, deze uitdrukking wil ik niet meer horen, ook zeker niet uit mijn eigen mond. S’avonds laat hoor ik de deur open gaan en Lina is zo te horen helemaal teut. Lallend loopt ze de gang door, onderweg de spiegel die er staat omstotend. Ik hoor gerinkel, maar ze zwaait de deur open en staat plotseling voor me. “Je weet nooit wie ik onder de tafel heb gedronken.” “De kerstman?” “Nee, die nutteloze halfgare stalker van jou.”