Ik plof op m’n sofa, kruip onder m’n crèmekleurig wollen deken bedrukt met een rood Zweeds sprookjestafereel. Het is schemerig in huis. De herinnering van weleer aan een verlaten novemberdag. Kil en guur. Hoe heeft het allemaal kunnen gebeuren? Waarom ik? Na al die jaren mis ik hem steeds meer! Ik lees verder in mijn boek ‘Achter de regenboog’, dat gisteren pas bij mij is bezorgd. Voel warme gedachten in me opkomen; een onverklaarbaar gevoel, het overkomt me vaker en doet me steeds meer aan iets denken … Kaarsjes aan, chocomel speciaal voor mezelf warm gemaakt. Uit mijn computer klinken korte signalen. Met tussenpozen schrik ik op uit mijn boek. Wie probeert mij te bereiken? Als Anna me vraagt voor het familiediner. Ik pas ervoor! Sinds het overlijden van m’n allerliefste Bram, gunnen ze me totaal geen nieuw geluk. Ik voel me allang geen onderdeel meer van hun bestaan. De klep van de brievenbus valt met een klap dicht. De postbode doet stampvoetend een extra ronde. Hij heeft me vanochtend al verblijd met een laatste schrijven van de belastingdienst. Wat kan er nog meer bij vandaag? Ik klop mijn gedachten af op de houten salontafel. Ik verlaat m’n boek, schuifel op mijn bonte sokken over de koude houten vloer naar de deurmat in de hal. Ik pak ’n klein, met gouden letters versierd, envelopje op van de besneeuwde mat. Open voorzichtig de achterflap. Afzender onbekend. Er komt een briefje tevoorschijn met een prachtig handschrift: ‘eerste kerstdag om 12 uur onder de mistletoe van ‘de Engelenburcht’ op het marktplein in de stad? Ik verheug me op jouw komst, warmte & gezelligheid! Zie ik je daar? Tot gauw! Liefs, Daan1969.