Volledig onbewogen staarde ik naar het flakkerende vlammetje van de druipkaars op de bomvolle eettafel. Het duurde godallemachtig lang voordat ik een zinnig woord kon uitbrengen. Op Don Corleone-achtige toon zei ik vervolgens het volgende tegen mijn achterbakse tafelgenote: 'Luister goed, en zet je schrap, doorzichtige feeks. Het spijt me oprecht waanzinnig, maar wat je zojuist tegen mij hebt gezegd, betekent onomwonden dat je je doodvonnis hebt getekend. Dat verzeker ik je. Zodra ik ben uitgegeten steek ik een splinterdure sigaar op. En dan ga ik even een kort telefoontje plegen, om orde op zaken te stellen. Nee, het kan mij geen biet schelen dat het kerst is, dat je nauwe banden met de Hells Angels hebt, en dat we net een koperen huwelijk achter de rug hebben. Dat wat moet gebeuren, moet nu eenmaal gebeuren. Je bent gewoon ziek in je hoofd. Einde oefening voor jou. Haal straks de laatste sacramenten maar van stal. Eigen schuld, dikke bult.' Aangenaam tevreden over mijn verbale uitspatting, sneed ik een aardig stukje van mijn varkenshaasje. Het smaakte wonderbaarlijk goed. Jammer, ik zal haar kookkunsten best wel gaan missen. Vooruit, haar achterwerk ook enigszins. Maar goed, geen tijd om te treuren. In een mum van tijd vind ik wel weer een nieuw slachtoffer. Dat is in mijn wereld namelijk zo geregeld. Mijn uitspatting miste zijn uitwerking niet. Mijn achterbakse tafelgenote wist niet waar ze het zoeken moest. Voor haar kwam mijn uitspatting als een volslagen verrassing. Boos dropte ze haar mes en vork op het porseleinen bord. 'We-we-we-wacht, Carlos ,' stotterde het ten dode opgeschreven mokkel. 'Niet zo radicaal beslissen. Kom op! Dat kan je gewoonweg niet maken! Kan je het alsjeblieft terugdraaien? En mijn doodvonnis met onmiddellijke ingang naar Het Rijk Der Fabelen verwijzen? Wees blij zijn dat ik je het überhaupt heb verteld! Omhooggevallen lapzwans! Capisce?' Nou nou, ze durfde wel. Gejammer van de bovenste plank. Ik wou er bijna voor applaudisseren, maar dat zou ridicuul overkomen. Vandaar dat ik mij inhield. En wat nou 'capisce'? Ze deed alsof ze een gangsterchick was. Dear me, wat ben ik toch met een geflipt wijf getrouwd. Blijkbaar heeft het zo moeten zijn. Ach, geen probleem, daar ben ik binnen een afzienbare tijd van verlost. Eindelijk. De haai in het aquarium van Tony krijgt een uiterst mals feestmaal. Tja, had ze maar niet moeten rondbazuinen dat ik de nieuwe rijzende ster binnen de literatuur ben. Bekijk het maar mooi. Je kan het ook te bont maken. Welja. Plots doofde de druipkaars. Wat raar. Wellicht een klopgeest? Binnenkort maar een sjamaan optrommelen, want zijn geintjes beginnen mij langzamerhand de keel uit te hangen. Ik depte mijn mond met een servetje, en stond stilzwijgend op. Op zoek naar mijn sigarenknipper. Bingo. Pijlsnel gevonden. Hij lag in de la, naast mijn .44 Magnum. De gang naar Tony werd in werking gezet.