Ik zou eigenlijk gedichten moeten schrijven, maar in plaats daarvan zit ik met oneindig lege blik op het puntje van mijn stoel wat te verstijven. Was die Sinterklaas nog maar gewoon in leven, dan zat ik tenminste niet als mislukte zielepiet alle woorden op hun rijmgewicht te wegen. Sint, als ik u nu beloof dat ik écht in u geloof en u heus wel zie ’s nachts op die koude daken zou u dan, het liefst meteen, ook al is het er maar één maar bij voorkeur al mijn rijmpjes willen maken? Als u niet weet wat u mij best zou kunnen schenken, dan kunt u misschien een keer aan zoiets denken. En ze mogen ook best klein. Lieve Sint, ‘k zal u voor altijd dankbaar zijn