Toen Sint dit jaar aankwam rook de sfeer wat aangebrand, een geur van roet kwam hem tegemoet. Het alom bekende liedje dat iedereen even recht zat had iets scheefs en pakte dit jaar de juiste toon niet. Haar medelijden groeide ter plekke voor de bejaarde man met zijn verzorgers en spontaan kocht ze zestien rollen sinterklaaspapier, acht rollen plakband en een juten zak. Op het nippertje viel ze voor de chocolade letters van de Hema en kocht voor zichzelf een marsepeinen varkentje.Haar studeer kamertje stond al sinds vorig jaar leeg. Sinds ze haar diploma bejaardenzorg had gehaald was ze werkeloos. Inmiddels was het al 6 december en ze wist dat de goede Sint vandaag zou vertrekken. Na een uurtje zagen de muren van haar saaie studeer kamertje er feestelijk uit, ze had slechts een klein rolletje over. Ze dichtte wat woorden en schreef ze op papier. Vervolgens kroop ze in de zak, het gedicht met haar wens, rolde ze op. 's Avonds zou hij komen, dat had hij beloofd toen hij sprak op de televisie. Ze wachtte en zong liedjes over appeltjes van oranje. Opeens hoorde ze geklop aan de deur. Hard geklop en zacht geklop. “Wees maar gerust mijn kind, ik ben de goede sint,” zong ze heel zachtjes. “Meenemen die zak,” hoorde ze en hardhandig werd ze weggevoerd. Ze hoopte morgen in Spanje wakker te worden.