Onhandige vraag [#33]

Ieeeuw! Heftig verhaal. :eek: En dat voor een sinterklaas presentje. Ik begrijp niet zo goed de toevoeging van . [zo wist hij] aan het einde van de eerste zin. IJzersterk plot! :thumbsup:

Hij had gekregen waar hij om gevraagd had, jeetje om daarvoor de pakjesavonden af te schaffen vind ik wel wat overdreven hoor. Sterk slot. Nu kan hij op eenzame momenten zichzelf bedienen (de hand aan zichzelf slaan)

Dat is ook onhandig zeg! Wellicht had hij beter ouderwets handjeklap kunnen doen. Spannend verhaal, vanaf het begin voel je dat het uit de hand gaat lopen. En dan ineens... BAM! Een verhaal dat overduidelijk van jouw hand komt. Gelukkig ben je er weer :thumbsup:

Puntgaaf geschreven en een mooi beeld: 'genietend van de beweging trok hij de strik los...' Maar wat een ontiegelijk wreed plot.

Luguber! Maar erg goed en pakkend geschreven. Mooi Leonardo, zo'n multidrama (en ook cultidrama trouwens) samengepakt in zo weinig tekst.

Ik begrijp niet zo goed de toevoeging van . [zo wist hij] aan het einde van de eerste zin.

Het kan geschrapt, maar ik heb het toegevoegd om de focus op Joris te leggen en de lezer van de scène weg te drukken. Normaal is dat ongewenst, maar hier vind ik de blik op het personage wezenlijk. Ik heb overigens een notitie beschikbaar voor dat principe van de afstandscheppers. Wie interesse heeft, pb gerust.

Dat is ook onhandig zeg! Wellicht had hij beter ouderwets handjeklap kunnen doen. Spannend verhaal, vanaf het begin voel je dat het uit de hand gaat lopen. En dan ineens... BAM! Een verhaal dat overduidelijk van jouw hand komt. Gelukkig ben je er weer :thumbsup:

"Dank je, Johanna," zeg ik handenwrijvend. Dank jullie ook voor het lezen, @Dana, @Ryn en @Fata.

Madrid, 5 december 2014 Beste Joris, Volgens de gebruiken van mijn landje stuur ik je hierbij haar handje Sint

@Leonardo: De badinerende titel 'Onhandige vraag' vind ik weergaloos versus het geschetste drama (m.n. het huwelijksaanzoek) dat een extra dimensie kent door de immens wrede handeling. [Hij zou toch niet denken dat ze ...?] Deze zin vind ik te waarderen omdat de lezer er zelf een invulling aan kan geven. Zeer compacte tekst met een schier eindeloos verhaal. Prachtig.

Om kippenvel van te krijgen :s wreed verhaal! Ongelooflijk sterk geschreven. Ik ben blij je terug te mogen lezen :)

Dank jullie, @Conny, @Mili en @Lili.

Ik begrijp niet zo goed de toevoeging van . [zo wist hij] aan het einde van de eerste zin.

Het kan geschrapt, maar ik heb het toegevoegd om de focus op Joris te leggen en de lezer van de scène weg te drukken. Normaal is dat ongewenst, maar hier vind ik de blik op het personage wezenlijk. Ik heb overigens een notitie beschikbaar voor dat principe van de afstandscheppers. Wie interesse heeft, pb gerust.

:confused: Het verraste me omdat voor mij als lezer de schrijver hier (wijzend) tevoorschijn komt en jij juist degene bent die me geleerd heeft dat de schrijver onzichtbaar moet blijven. Ik begrijp dan ook niet zo goed wat jij bedoeld met [de lezer van de scène weg te drukken]. Waarom en met welk effect? Dit niet om te zeuren maar als leermoment! Misschien dat de notitie helderheid kan brengen dus bij deze meteen het verzoek om het op te sturen, als jij tijd hebt! Bvd! :thumbsup:

lekker decembersfeertje, Leo; heel gezellig. de titel en het verhaal, de summiere perfecte details; alles klopt om dit verhaal, dat op vele manieren en in vele woorden verteld had kunnen worden, optimaal te laten werken

Wat ben je toch een griezel, Pisano. Wel van je verhaal genoten.

Akelig, Bah! Geraakt door de nare plotwending... Inderdaad een kunstig geschreven verhaal. Alles klopt, ook de titel, in weinig woorden Maar... Ik zie een Marokkaanse vader dit niet doen.

Maar... Ik zie een Marokkaanse vader dit niet doen.

Odile, de arme man verstond alleen "gestolen" en begreep dat er om een hand als genoegdoening werd gevraagd ... @schrijvenmaar en @Tja: dank jullie voor het lezen. @Tja - heel af en toe komt mijn duistere kant bovendrijven.

:confused: Het verraste me omdat voor mij als lezer de schrijver hier (wijzend) tevoorschijn komt en jij juist degene bent die me geleerd heeft dat de schrijver onzichtbaar moet blijven. Ik begrijp dan ook niet zo goed wat jij bedoeld met [de lezer van de scène weg te drukken]. Waarom en met welk effect? Dit niet om te zeuren maar als leermoment! Misschien dat de notitie helderheid kan brengen dus bij deze meteen het verzoek om het op te sturen, als jij tijd hebt! Bvd! :thumbsup:

Ik stuur je de notitie over afdstandscheppers. Bij verhalen is n.m.m. een belangrijke kunst de lezer particpant te maken en hem/haar dus te laten deelnmen in de scène. Als de schrijver zichtbaar is, wordt de lezer herinnerd aan het feit dat het allemaal nep is en dat is dan ook een van de "no go's". Ik heb voor de onderhavige formulering bewust gekozen. Ik wil in dit specifiek verhaal inzoomen op het personage, de lezer toeschouwer laten zijn, geen deelnemer. De lezer moet voelen wat Joris voelt; z/hij moet zich niet vereenzelvigen met Joris (althans, dat is mijn keuze). Of dat goed werkt, is de vraag (vooral in zo'n kort fragment kom je als lezer nauwelijks in een fictieve droom). Dat is mijn motivering, niet noodzakelijkerwijs een goede keuze :)

@Leonardo: Griezel! Nu begrijp ik hem pas volledig :unibrow:

:confused: Het verraste me omdat voor mij als lezer de schrijver hier (wijzend) tevoorschijn komt en jij juist degene bent die me geleerd heeft dat de schrijver onzichtbaar moet blijven. Ik begrijp dan ook niet zo goed wat jij bedoeld met [de lezer van de scène weg te drukken]. Waarom en met welk effect? Dit niet om te zeuren maar als leermoment! Misschien dat de notitie helderheid kan brengen dus bij deze meteen het verzoek om het op te sturen, als jij tijd hebt! Bvd! :thumbsup:

Ik stuur je de notitie over afdstandscheppers. Bij verhalen is n.m.m. een belangrijke kunst de lezer particpant te maken en hem/haar dus te laten deelnmen in de scène. Als de schrijver zichtbaar is, wordt de lezer herinnerd aan het feit dat het allemaal nep is en dat is dan ook een van de "no go's". Ik heb voor de onderhavige formulering bewust gekozen. Ik wil in dit specifiek verhaal inzoomen op het personage, de lezer toeschouwer laten zijn, geen deelnemer. De lezer moet voelen wat Joris voelt; z/hij moet zich niet vereenzelvigen met Joris (althans, dat is mijn keuze). Of dat goed werkt, is de vraag (vooral in zo'n kort fragment kom je als lezer nauwelijks in een fictieve droom). Dat is mijn motivering, niet noodzakelijkerwijs een goede keuze :)

Duidelijk! :thumbsup: Dank voor deze wederom wijze les. :nod: Jij hebt gelijk want het schept door die zin wel even afstand. Het detail van de strik trekt mij als lezer qua beleving weer in het verhaal, ik hoor de strik knisperen en omdat het voorwerp waar Joris naar kijkt zo duidelijk en gruwelijk is, zelfs zonder omschrijving, is voor mij de ontzetting goed voelbaar.

Schokkend. Moet je je maar duidelijk uitdrukken. Kort en bondig en meerdere lagen. Knap gedaan.

Dank je, Petra.

Leonardo, een mooi, luguber en ook humoristisch verhaal heb je hier geplaatst. De eerste twee keer dat ik het las, had ik er grote moeite mee. Dat was mijn eigen schuld merkte ik bij de derde keer lezen. Ik dacht dat de Atiya van het mannelijk geslacht was en wist me geen raad met de vele ‘hij’s’ die volgden. Waarom, dacht ik, plaatst Leonardo hier geen label bij. Ik ben niet zo bedreven in Marokkaanse vrouwennamen en associeerde Atiya met Atilla, waarvan ik wist dat die naam bij een man hoorde. Vandaar mijn onbegrip. Toen ik mezelf had gecorrigeerd las ik het verhaal zoals het bedoeld was en vond ik het een geweldige vondst; niet geheel gespeend van gevoel voor humor. Een leervraag aan de taaldeskundige. Ik worstel er zelf wel eens mee. Je schrijft: “De man had onpeilbaar gekeken. Dat gaf hem een misselijk gevoel.” Moet je uit de combinatie van deze twee zinnen niet logischerwijs concluderen dat de Marokkaanse vader een misselijk gevoel kreeg, omdat ‘De man’ uit de eerste zin het antecedent is? Het lijkt me de bedoeling dat Joris dat gevoel kreeg. Joris zou niet kunnen weten dat dat gevoel bij de vader zou ontstaan. Als mijn redenatie juist is, zou de onduidelijkheid verholpen kunnen worden door Joris nog eens te benoemen in de tweede zin. Ik zou het plezierig vinden als je jouw heldere licht hier eens over zou willen laten schijnen. Dit ter leering ende vermaeck, want leren is ook genieten.

Bizar, pijnlijk, rakend. en daarom is het NT 2 taalonderwijs zo belangrijk. ( Nederlands als Tweede taal) Luguber gegeven om te gebruiken voor een sint verhaal. Met ingehouden adem gelezen.

Ik wist gewoon dat er iets mis was met dat cadeautje. Ik vind het een geweldig verhaal! Hoewel het natuurlijk wat minder geweldig is voor Atiya...

Leonardo, Je sleutelzin

Hij had haar vader gezegd dat zij zijn hart had gestolen, en om haar hand gevraagd

Is heel sterk vanwege die dubbele betekenis van 'gestolen' Sterk verhaal!

Een leervraag aan de taaldeskundige. Ik worstel er zelf wel eens mee. Je schrijft: “De man had onpeilbaar gekeken. Dat gaf hem een misselijk gevoel.” Moet je uit de combinatie van deze twee zinnen niet logischerwijs concluderen dat de Marokkaanse vader een misselijk gevoel kreeg, omdat ‘De man’ uit de eerste zin het antecedent is? Het lijkt me de bedoeling dat Joris dat gevoel kreeg. Joris zou niet kunnen weten dat dat gevoel bij de vader zou ontstaan. Als mijn redenatie juist is, zou de onduidelijkheid verholpen kunnen worden door Joris nog eens te benoemen in de tweede zin. Ik zou het plezierig vinden als je jouw heldere licht hier eens over zou willen laten schijnen. Dit ter leering ende vermaeck, want leren is ook genieten.

Dank je, Dos. Of ik een taaldeskundige ben, moeten anderen maar over oordelen. Je hebt een punt dat het grammaticaal wringt. Joris i.p.v. hem zou dat oplossen, maar het schept ook afstand in de scène. Ik vind de verbinding logischerwijs niet bij de man horen, want dan zou diens onpeilbaar kijken een oorzakelijk verband houden met zijn eigen misselijkheid. “De man had onpeilbaar gekeken, wat bij Joris een misselijk gevoel opwekte" een betere formulering, maar dat heeft een versnellend en spanningsdempend effect (korte zinnen roepen meer spanning op), vandaar dat ik voor twee zinnen koos. Dank je voor het scherp lezen; daar worden we allemaal beter van. De Arabische meisjesnaam Atiya is niet toevallig gekozen en betekent geschenk volgens www.babybytes.nl ...

Bedankt Jan. Ook om de hand van een meisje vragen heeft een twist natuurlijk. Overigens is het barbaarse afhakken van de rechterhand niet alleen een fysiek functieverlies, maar ook een sociale straf omdat de linkerhand als onrein wordt beschouwd en iemand zonder rechterhand wordt uitgesloten van de gezamenlijke maaltijd. Bedankt ook voor het lezen @Maddie en @Anne.

Dag Leonardo, Met plezier gelezen. Mooi stukje. Bij mensen die de Nederlandse taal niet geheel machtig zijn, moet je inderdaad uitkijken met het gebruik van spreekwoorden en gezegden 8) Ik heb één zeurtje. [quote=Leonardo Pisano] Dat gaf hem een misselijk gevoel./quote] 'Dat had hem een misselijk gevoel gegeven.', zou het wat mij betreft moeten zijn. Dat lost tevens het probleem op dat Dos aanstipt.