Beste Sinterklaas, Met tranen in mijn ogen schrijf ik u deze brief. Ik Pedro, Piet van de derde generatie, leg per direct mijn functie neer. De lachende kindergezichten, het vullen van de schoenen en de samenwerking met u en mijn collega-Pieten. Van iedere seconde heb ik genoten. Maar de huidige situatie is onhoudbaar. Dan heb ik het nog niet eens over de angst wanneer ik over straat loop. Tenslotte is het voor ons Pieten niet meer te beoordelen of kinderen nog in ons geloven. Of een mensenmenigte misschien Pro-Zwarte Piet is. Of dat diezelfde massa ons te lijf wil gaan. Nee, dat is het allemaal niet. Het zijn de absurde cadeaus die tegenwoordig worden geleverd aan de kinderen. Gisteren was de maat vol. Ik haalde mijn cadeauzak op samen met Jan Jansen. (Een van die nieuwe Witte Pieten die via dat werkgelegenheidsproject van het Nederlandse UWV in dienst is gekomen. Zijn werkhouding is overigens discutabel; hij staat alleen naar het beeldscherm van zijn telefoon te staren en hij zeurt voortdurend over alle afleveringen van 24Kitchen die hij mist.) Er bleek een puppy in de zak te zitten. Een levende! Een Duitse Dog nota bene. Die bakbeesten wegen met negen weken al vijftien kilo. Ik heb al in zoveel werkbesprekingen aangegeven dat we geen levende cadeaus kunnen geven. Beseft u wel dat we al die levende cadeaus ook door een schoorsteen moeten duwen? En dat in Nederland? Het land waar een politieke partij actief is die ‘Partij voor de Dieren’ heet. Het land waar allerlei activistische types lid zijn van stichtingen zoals ‘Wakker Dier'. Hebt u gisteravond het acht uur journaal gezien? Het was vernederend hoe we werden afgevoerd door de politie. Het spijt me Sint. De taaitaai is op. Ik hang mijn zak aan de wilgen. Met vriendelijke groet, Pedro