Wat is er aan de hand? Ik zit hier goed, lekker rustig. Er is alleen de klok die me helpt bij de tijd te blijven. “Ach wat, jij die altijd toch alle tijd heeft, er is geen enkele eer aan te behalen met wat jij bij de tijd blijven bedoelt” Dat kan wel zijn, en toch hoor ik tenminste ook dat er vogeltjes fluiten buiten en er zijn tijden dat jou dat volkomen ontgaat. “Maar ik hoor wel dat de koffiepot ruzie heeft met de klok en aan het pochen is dat hij (of is het een zij?) harder geluid kan maken” Of de koffiepot harder geluid maakt vind ik niet belangrijk waar het mij om gaat is dat ik dat geluid kan stoppen. En of het een zij of een hij is weet ik niet en interesseert me ook niet. En de klok kan, sterker nog, wil ik niet stoppen. “Oké, blijft het verkeer over, wat denk je daar aan te doen, terwijl jij hier zo lekker rustig zit?” Ik hoef daar niks aan te doen, waarom zou ik. Ik zei toch lekker rustig? “Nou, de hoofdpijn dan, of zoals jij het altijd zegt, de koppijn” Daar tegen kan ik niks aan doen. Het enige zou zijn langer slapen, en voor de echte lange slaap ben ik nog niet lang niet klaar.