Goed, ogen sluiten en… ‘Hey, Lapzwans, waar ben je mee bezig?’ ‘Verdomme, man, nog geen twee seconden en moet je me nu al onderbreken?’ ‘Ja, je weet toch, je doet niets zonder dat ik ervan af weet.’ ‘Pff, ik probeer een opdracht uit te voeren, kun je niet even weggaan?’ ‘Weggaan, haha, dat is een goeie. Met wat voor een domme opdracht ben je nu weer bezig dan?’ ‘Als je het zo nodig moet weten, een interessante schrijfopdracht, waar ik mijn volste concentratie voor nodig heb.’ ‘Wat saai, hoe lang gaat dat duren?’ ‘Vijftien minuten.’ ‘Jezus, wat een lange tijd en wat gebeurt er daarna?’ ‘Dan moet ik alles wat in mijn gedachten en omgeving heb gevoeld opschrijven op een kladblok, zonder mijn pen van het papier af te halen.’ ‘Wat ga je daarmee bereiken?’ ‘Datgene dat ik noteer, redigeer ik tot een goedlopend verhaal of dialoog en dat deel ik over twee dagen dan met medeschrijvers.’ ‘Dus je wilt zeggen dat er nog meer gekken zijn die op dit moment met hun ogen dicht zitten te niksen?’ ‘Ik wil het niet niksen noemen. Ben er van overtuigd dat er een hoop positieve ervaringen uit voort komen.’ ‘De laatste keer dat ik jou iets positiefs heb zien doen…’ ‘Dat is omdat jij er altijd doorheen lult!’ ‘Hey, hey, rustig, ik ben een deel van jou, of je dat nu wilt of niet.’ ‘Ik weet het, je kent mijn temperament toch.’ ‘Daar hoef je mij niets over te vertellen, ik ken je niet anders.’ ‘Ik kan heus wel veranderen!’ ‘Nee hoor, jou kennende staat dit verhaal vanavond al online, in plaats van over twee dagen.’ ‘Dat is niet waar!’ ‘Welles.’ ‘Nietes.’ ‘Welles.’ ‘Nietes.’ ‘Je mobieltje trilt.’ Ogen open en… Shit, het staat al online…