Hallo Fatamorgana en MIli. Dit stukje is inderdaad een fragment van een verhaal waar ik al heel lang mee bezig ben. Toen ik de weekopdracht las, moest ik aan deze fragment denken. Ik wissel vaak tussen de personages, omdat ik hun gedachten belangrijk vindt, maar misschien is dit verwarrend voor de lezer. De voorgeschiedenis is dat Maria en Fred een kinderwens hebben, maar dat de vrouw geen kind kan krijgen. Daarom huren ze Alana, die wel vruchtbaar is. Als Maria ontdekt dat haar man, Alana al bij de eerste dag verkracht heeft, probeert ze erachter te komen hoe dit kon gebeuren en probeert de schade te herstellen, wat niet echt gaat lukken. Ze moeten nog heel lang onder dezelfde dak wonen en Maria is niet van plan om haar terug te sturen naar de afschuwelijke plek waar ze vandaan kwam. Hier een nieuwe versie, vanuit de ogen van Alana. Ongemakkelijk zaten ze in het vuur te staren. “Ik snap het niet,” verbrak Maria de stilte. Alana en Fred keken op en zagen de frons op haar voorhoofd, terwijl haar blauwgrijze ogen haar man onderzoekend aankeken. “Fred, je bent de liefste man die ik ken…” “Ze wilde niet,” zei hij snel en paniek sloeg door Alana’s lichaam. “Ze wilde niet?” herhaalde Maria en keek naar haar. Alana had haar hoofd weer gebogen en haar lange losse haren wierpen een schaduw over haar gezicht. “Ze zei ‘nee’,” ging Fred verder. Stilte. “Alana?” vroeg Maria met verbazing in haar stem. Alana keek op, terwijl wilde paniek door haar heen raasde “Heb je ‘nee’ gezegd?” Ze was ongehoorzaam geweest! Daar kon ze zwaar voor gestraft worden en haar hart ging te keer in haar borstkas. Ze opende haar mond om te antwoorden, maar er kwam geen geluid uit. Ze had geen ‘nee’ gezegd, ze had het uitgeschreeuwd! In een opwelling stond ze op en liep van hun vandaan. “Wat krijgen we nu?” hoorde ze Fred zeggen en ze stopte. Ze had maar twee passen gezet. “Laat haar maar, “ zei Maria. “Ze is bang.” “Alana sloot haar ogen en voelde de angst wat zakken en dankbaarheid opkomen jegens Maria. Normaliter zou ze nu al tegen de grond gewerkt zijn, maar deze mensen waren anders. Meegaander, maar het bleven Vrijen en ze moest hen niet kwaad maken. Ze moest haar woorden zorgvuldig kiezen. #Mili Het speelt zich niet in de oertijd af, maar op een andere wereld, of misschien de aarde in de verre toekomst, daar ben ik nog niet helemaal over uit. Maar ook ik ben gek op verhalen over de oertijd en van bijna alles van voor de late middeleeuwen.

Ik hoop dat het verhaal op een dag de vorm van een boek gaat aannemen, maar ik moet er nog flink aan schaven en dan is er inderdaad meer ruimte voor meerdere perspectieven, zoals #Schrijvenmaar schreef. Ik had voor deze fragment een paar zelfverzonnen woorden vervangen door algemene, anders was het helemaal niet te begrijpen, maar de reacties klinken goed. Bedankt daarvoor.

Dank je Dos. De feedback moedigt aan om verder te schrijven aan dit verhaal.

Bedankt Marietje. Ik denk dat ik sowieso andere namen ga gebruiken. Alana lijkt op dit moment de belangrijkste hoofdpersonage, maar dat zal in iedere hoofdstuk weer anders zijn. Ik zal eens letten op het perspectief.