Ze had ‘geen tijd’, was haar boodschap. Wat dacht ik ook wel, dat ik het nog zou vragen. Natuurlijk heeft ze haar drukke agenda, met haar sociale en werkgerelateerde activiteiten. En het staat allemaal in connectie, de clubjes die ze bijhoudt om niet in een sociaal isolement te raken. En daar heb ik geen access toe, ik beschik niet over de papieren. Haar vriendje zijn is blijkbaar nog niet genoeg, want dat kan iedereen wel zeggen. Ik had nog gezegd dat ik de tickets al besteld had. ‘Anders ga ik wel met Gino hoor,’ zei ik nog als een soort dreigement. Ze glimlachte, en zei dat ze het prima vond. Het vleugje jaloezie wat ze vroeger had is weg. Wel is haar glimlach nog o zo verleidelijk, nog zoals deze was op onze eerste date. In de tijd dat het woordje ‘ja’ nog bestond. Als ze haar blonde krullen eindelijk in model heeft gekregen en met een korte ‘succes nog met Bon Jovi vanavond’ de deur achter zich dicht doet, start ik haar laptop. In de map Mijn Documenten vind ik een wordbestand getiteld ‘agenda notities’. Ik open het en stuit op een hele lijst van afspraken waarmee ze haar status in ere houdt. Het valt me een beetje van haar tegen dat ze het niet vergrendeld heeft. Ik weet dat ik nog wat aan dit bestandje toe te voegen heb. Schat, Ik heb je agenda eens bekeken en ben tot de conclusie gekomen dat je geen tijd meer voor me hebt. Daaruit kan ik wel concluderen dat deze relatie GEEN zin meer heeft. Liefs Carlo Na het bestandje te hebben opgeslagen loop ik voor de laatste keer haar huis uit. Mijn mobiel trilt. Het blijkt een whatsapp berichtje van Gino dat Bon Jovi niet op zich laat wachten. Als hij eens wist wat voor een drukke agenda ik heb…