Drie lettergrepen, negen letters, de hele wereld soms. Hoe waanzinnig heerlijk kan het zijn. Duizenden vlinders buitelen over elkaar heen. “Je gaat hem zien, je gaat hem zien …”, zuchten ze, roepen ze, giechelen ze in één grote wanorde, niet meer tot kalmte te manen. Je tepels roeren zich. Volledig autonoom prikken ze door de zachte stof die ze omhult. In de spiegel zie je glanzende ogen, blozende wangen. Een vrouw die lief heeft en begeert. Je bloed suist en tere schokjes plagen je onderbuik. Je wast je haar, scrubt je huid en verwijdert heel zorgvuldig elk haartje dat de zoete illusie van zachte vrouwelijkheid zou kunnen verstoren. Voor je geestesoog zweeft zijn gezicht. Zijn warme ogen, lachende mond. Hoe lastig om jezelf niet al aan te raken waar je wilt dat hij je straks streelt. Ondoenlijk haast. Buiten zinnen zal hij je maken, maar jij hem ook, wild van verlangen naar jou Uiterst zorgvuldig breng je je make-up aan, je hand trilt. Een half uur later ligt je bed vol met kleding die je voor hem niet goed genoeg vindt. Als dan eindelijk de beslissing gevallen is, eindigt het laatje met lingerie ondersteboven op die stapel. Waarin vindt hij je het mooist? En al die tijd klinkt zijn stem in je oor, de herinnering aan zijn lach doet je glimlachen. Dan ben je klaar, klaar voor hem en de wijzers van de klok lijken stil te staan. Schijnbaar kalm wacht je af, maar je hand beweegt, duwt, streelt, onzichtbaar haast, hoog op je bovenbeen. Als je gsm gaat, schrik je als je de naam op het schermpje leest. Zijn vrouw zal toch niet …? Nee, toe nee, je wilt hem zien! Met bonzend hart en ingehouden adem neem je op. Het verlangen klinkt door in zijn stem: “Lief, is je man al weg? Vind je het goed als ik wat eerder kom?”