Ik vroeg: ‘Is het echt zoveel beter?’ Valerio maakte een wegwerpgebaar. Hij kneep zijn ogen toe, waardoor zijn donkere wimpers in het schijnsel van het kampvuur nog langer leken, en maakte een geluid dat het midden hield tussen neuriën en kreunen. ‘Het is niet te vergelijken. Het is nergens mee te vergelijken. Heb je ooit seks gehad?’ ‘Eh …’ ‘Tien keer beter!’ Zijn bleke gezicht leek van opwinding een beetje kleur te krijgen, maar dat was natuurlijk schijn. We hadden net gedronken. Ik keek naar de maan en voelde me beter dan ooit. Mijn mentor was blijkbaar in een spraakzame bui en ik wilde meer weten. ‘Maar waarom kan ik dan niet –’ ‘Het is te veel. Je zou letterlijk ontploffen van genot. Nou ja, bijna letterlijk. Maar het ergste is dat je daarna niets anders meer wilt. Sommigen veranderen in wilde beesten en gaan permanent op jacht. Anderen worden krankzinnig en zoeken het laatste einde.’ ‘Maar u hebt het toch ook geproefd?’ ‘Een keer, toen ik al meer dan tweehonderd jaar oud was. Ik denk er nog elke minuut aan. Jij bent vijfentwintig. Maagdenbloed is niet voor jou.’ Valerio wendde zich af en gooide meer hout op het vuur. Ik dacht aan de blanke hals van Maria, de dochter van de molenaar.