Insteken, overhalen, doorhalen en afhalen. De col maak ik nauw. Zo nauw dat hij denkt dat hij stikt. Mijn buurman krijgt een gebreide trui kado. Omdat hij mijn katten aan het braken en de diarree maakt met zijn bakje stinkvoer buiten bij zijn voordeur. En omdat hij stronteigenwijs is. "U zorgt niet zo goed voor uw katten geloof ik. U bent vaak weg, is het niet? En dan nog wat, die kleine rent meters achter mijn motor aan als ik 's morgens naar mijn werk ga. Dus die wil het liefst bij mij zijn dat lijkt me duidelijk". "Ik wil dat u ophoudt mijn katten te verleiden met uw voer. Ik zorg voor mijn katten en daarmee basta". De volgende dag staat het grijze bakje nog steeds bij de voordeur, dit keer met een bruine smeuige gelei met sponzige brokstukken. De maat is vol. Ik haal de breinaaldenkoker onder het stof vandaan, zet steken op met staaldraad en laat mijn pennen in razend tempo tikken. Insteken, overhalen, doorhalen en afhalen. Morgen kan hij hem afhalen. Ik trek hem persoonlijk de col over zijn varkenskop.