#28 Zitten

Tja, O, zeker van het paard - uit je vorige bijgrage - gevallen.

Helaas. Ik heb een motor aangeschaft en wilde zien hoe hard die kon rijden. Heel hard. Te hard. Ik remde te laat en kwam onder een vrachtwagen terecht.

Oei. Hopelijk heb je er wel van genoten? Je weet nu in ieder geval wel hoe hard een motor kan.

Lekker kort. Maar ja, wat valt er nog meer te zeggen na zo'n motortochtje.

Ik dacht even dat je met "zitten" in de gevangenis bedoelde. Snapte al niet waarom je geen benen meer had. Nu snap ik het wel. Leuk, klein maar fijn stukje.

Het was de bedoeling ook dat men dat in eerste instantie zo zou opvatten, Angelieke.

Weer erg kort, maar is niet erg, je stuk slaat in als een bom.

Ik ben het dan weer niet eens met de anderen. Mij zegt dit korte stukje niet zoveel.

Het is inderdaad heel kort. Het was ook een kort ritje.

Dag Tja, Ik zag dan weer iets met een trein voor me. Maar dat is dan weer de charme van ultra-korte stukjes.

Ik dacht dat je je in-slechte kant aan bod had laten komen, dat je iets verschrikkelijks had uitgevreten, iets dat je hier niet kenbaar wilde maken, zo slecht, en dat je daar de rest van je leven voor in de nor moet boeten. Je hebt me totaal op het verkeerde been gezet. Bij mij kan dat nog. :nod: Jammer dat je al zo snel duidelijkheid verschaft.

Ik vind dit humoristisch! Droog! Je weet bij mij in twee zinnen een massa fantasie op te roepen. Bedankt voor je veel oproepende originele bijdrage.

Je hebt me alweer aan het lachen gemaakt. (En het kon me niets schelen wat het verlangen geweest was en hoe dat je je benen gekost had.)

Ik had ook wel een in-slecht idee, Dos. Mijn slechte kant durf ik wel te laten zien, maar dan was het geen verboden verlangen geweest. Daar waar ik vijftig moest rijden, heb ik er honderd bovenop gegooid. Dat krijg je met mensen die zich niet aan de regels kunnen houden.

Moet ik dit zien als een Snoeihard Egodocument? Ik weet dat je laconiek bent, maar hier sta ik toch even met mijn mond vol tanden. Wat het ook is, ik vind het te kort.

Dat ben ik met je eens.

Het knal- boem-ho effect. En ineens ben je net als Rob Scholte. Tsja, Tja.

Je maakt er een sport van, nietwaar Tja :-)?

Haha, geweldig. Je laat je niet beperken door maximaal 250 woorden. Welnee, als het dan kort moet, dan wordt het ook echt kort! Sterk.

Ik vond het al een gek verboden verlangen. Je eigen onderbenen amputeren? Ooit las ik eens een keer over iemand met BIID, dus ze bestaan wel. En toen bleek het over motorrijden te gaan, die had ik niet zien aankomen.

Mijn verlangen was dus een motor (wel stiekem gekocht). Ik geef toe dat het een verkeerd verlangen was. Nu zit ik ermee. Meestal ben ik van het ultrakorte of het ultralange. Een tussenweg heb ik nog steeds niet gevonden. Lukt me ook niet meer, vrees ik.

:D Typisch jij! Recht zo die gaat.... Vroom, knal, boem, klaar! :thumbsup:

Kom op Tja. Je kan meer dan dit! :(

Je vond het dus niks. Soms volgen mijn vingers een eigen weg. Oké, ik heb ook wel korte stukjes geschreven. Maar ik ben echt meer van het lange en korte. En vooral van BOEM!! Als je het verhaal leest waar ik momenteel mee bezig ben, schrik je je helemaal wezenloos. Hoewel ik natuurlijk niet weet hoeveel je kunt verdragen.

Ik kan je wat 'bottige' stijl op zich vaak juist wel waarderen Tja, maar deze vind ik dan net wat te kort (door de bocht :)) Je stukje voelt een beetje als "En toen kwam er een olifant met een lange snuit...." (als kind voelde ik me dan altijd een beetje bekocht, alsof degene die een verhaaltje vertelde het ook niet meer wist en er dan maar op die manier een eind aan breide).

Als je het verhaal leest waar ik momenteel mee bezig ben, schrik je je helemaal wezenloos. Hoewel ik natuurlijk niet weet hoeveel je kunt verdragen.

Try me! ;)

Hoewel het idd kort is en het niet bij iedereen in de smaak valt, vind ik het wel meesterlijk dat je in twee zinnen kwijt kunt en de oefening eigenlijk perfect invult. Ik twijfel vaak bij jouw verhalen of ze non-fictief of fictief zijn, door je manier van schrijven. Het zet me elke keer weer enorm aan het denken en raak ik steeds meer benieuwd naar de schrijvende vrouw achter het pseudoniem Tja. Meesterlijk gemaakt. Zullen we het daarop houden? ;)

Ik kan alleen maar zeggen dat ik een mysterieuze vrouw ben, Indrany.

Ik vind het eigenlijk nog te lang Tja, en te vertellend. "Ik heb het gedaan. Nu moet ik boeten. Mijn leven lang. Zonder benen." Geeft nog iets meer spanning. Maar ik heb soms het idee dat je erg druk bent met je andere project - terecht! - en dit er even snel tussendoor doet.

Ik heb hier uren over nagedacht, Bart. :D En ja eigenlijk is het te lang.