Intiem. Wil de hp euthanasie plegen? Heftig en liefdevolle dialoog. Mooi.

Een triest en goed weergegeven verhaal, Angelieke. Ik hoop het zelf nooit mee te maken Toch heb ik ook enkele puntjes van kritiek. Ik geef voor het gemak het hele verhaaltje weer, dan kun je zelf zien waar ik denk dat het beter kan. “Kan je erbij, of zal ik je het glaasje aangeven.” Ik trok mijn witte laken recht en probeerde het glas te pakken. “Gadver, wat haat ik dat trillen. Wil je nog een glas voor me inschenken?”
 “Natuurlijk, blijf maar liggen, maak je niet te moe. Zal ik een rietje in dat astronautendrankje zetten? Dat drinkt gemakkelijker en misschien smaakt het er iets beter van. Heb je veel pijn? Zal ik soms weggaan, dat je kunt slapen?”
 “Nee, ik vind het fijn als je bij me bent. Wil je alsjeblieft nog even blijven?”
 “Natuurlijk lieverd, ik laat je niet alleen.”
 “Kan je niet nog eens met onze huisarts praten? Het is toch best een aardige man. Hij kent mij al twintig jaar.”
 “Ik zal je kussen opschudden, dan kan je even slapen.”
 “Je praat er overheen. Ik wil niet slapen. Ik zou graag willen dat je onze huisarts nu belt.”
“Lieverd, je hebt pijn en bent moe. Je kunt nu niet helder denken. Morgen zie je alles anders.”
 “Morgen zie ik alles precies hetzelfde. Dan heb ik nog net zoveel pijn en ik kan nog steeds niet zonder knoeien mijn glaasje pakken.”
 “Ik weet het, maar ik… sorry, ik wil niet huilen. Ik moet sterk zijn voor jou.”
 Hij streek de plakkerige haren uit mijn gezicht. “Het komt wel goed lieverd.”

"Het komt wel goed lieverd" kan zomaar ook door haar gezegd worden Heel goed verwoord. Zeer heftige dialoog

Een dialoog tussen twee geliefden waarvan er een doodziek is. Het zou inderdaad kunnen dat HP euthanasie wil laten plegen. Heftig onderwerp. Ik vind dit knap gedaan.

@ Dos Wijnhof - hartelijk bedankt voor het anders opschrijven van het verhaaltje. (dat was neem ik aan je punt toch? Want andere veranderingen kan ik niet vinden) Ik dacht eerst dat je telkens de nieuwe spreker op een nieuwe zin liet beginnen, maar bij "Lieverd je hebt pijn......" is dat niet zo. Heb je daar een bedoeling mee?

Angelieke, ik heb twee kleine veranderingen in de tekst aangebracht: een komma achter 'Natuurlijk', en 'voor je' achter 'astronautendrankje zetten' heb ik geschrapt. Verder heb ik sommige zinnen op een nieuwe regel gezet om duidelijk aan te geven wie er aan het woord was en is. “Natuurlijk blijf maar liggen, maak je niet te moe. Zal ik een rietje in dat astronautendrankje zetten voor je? Dat drinkt gemakkelijker en misschien smaakt het er iets beter van”. “Heb je veel pijn? Zal ik soms weggaan, dat je kunt slapen?”--- Twee zinnen, apart tussen aanhalingstekens en op een nieuwe regel, die echter door een persoon zijn gezegd. Daar heb ik één dialoogelement van gemaakt. De laatste zin kan m.i. alleen gezegd zijn door de man, vandaar dat ik hem op een nieuwe regel heb gezet.

Angelieke, Heel mooi geschreven - vooral het negeren van de wens vd zieke. Compliment,

Prachtige dialoog. Emoties komen goed over. Ik zou zelf alleen "witte" in de tweede regel nog weglaten. Volgens mij voegt dat hier niets toe. Mooi gedaan Angelieke!

Mooi intiem verhaaltje over een heftig onderwerp. Eens met de aanpassing van Dos, die twee regels horen bij allebei bij de man: "Natuurlijk, blijft maar liggen..." en de regel eronder "Heb je veel pijn...." Ik raakte daar een beetje in de war. Zelf haak ik een beetje op het astronautendrankje, dat neigt een beetje naar uitleggen (dat ze ernstig ziek is) . "Zal ik er een rietje inzetten? " klinkt op die plek natuurlijker. Dat de vrouw ernstig of misschien zelfs terminaal ziek is blijkt sowieso wel uit het hele stukje. Maar hoe dan ook een indringend stukje, en het negeren/ontkennen door de man van de wens van de vrouw komt er mooi in naar voren.

Knap geschreven emotie dragend dialoog van twee geliefden. Ik had hetzelfde bij astronautendrankje, je spreekt dit vaak niet uit. Er zijn genoeg andere aanwijzingen in je verhaal die duiden op een ongeneselijke of zeer ernstig zieke patiënt.

Ik vind het een mooie dialoog. De laatste twee zinnen vind ik verwarrend. I.t.t. bartsnel vind ik "witte" wel functioneel. Het duidt voor mij direct op een ziekbed al dacht ik in eerste instantie dat ze in een ziekenhuis lag. Taalzeurtje: let op komma's bij aansprekingen. Die zijn echt functioneel.

Een mooi dialoog Angelieke :thumbsup:.

Dank Dos voor je commentaar over de schrijfwijze, dat maakt het lezen echt een stuk eenvoudiger. En net als Fatamorgana hapert bij mij het astronautendrankje. Maar verder mijn complimenten, wat heb je dat 'conflict' mooi neergezet.

Euthanasie: een heftig verboden verlangen. Mooi beschreven. :) Ik word uit jouw verhaal getrokken door de vt. De dialoog zelf vindt plaats in de tt. Dat vind ik tegenstrijdig. De laatste zin die door beide gezegd kan worden vind ik een mooie vrijheid voor de lezer. Emotioneel, graag gelezen!

Ik word uit jouw verhaal getrokken door de vt. De dialoog zelf vindt plaats in de tt. Dat vind ik tegenstrijdig.

Dat bevreemdt me. Dialogen zijn vrijwel altijd in t.t. De derde persoon v.t. is de meest voorkomende verteltijd. "Ik begrijp jou niet," zei Leonardo, is toch geen probleem?

Ik word uit jouw verhaal getrokken door de vt. De dialoog zelf vindt plaats in de tt. Dat vind ik tegenstrijdig.

Dat bevreemdt me. Dialogen zijn vrijwel altijd in t.t. De derde persoon v.t. is de meest voorkomende verteltijd. "Ik begrijp jou niet," zei Leonardo, is toch geen probleem?

Nee, het is geen probleem dat jij mij niet begrijpt. ;) Ik las net in jouw opdracht #26 dezelfde vorm. Maar bij jouw verhaal klopt het, vanuit het perspectief van de alwetende verteller. Maar hier is het perspectief de ik persoon. Wanneer vertelt de ik persoon dit verhaal in de vt? Als ze het navertelt aan haar kinderen of zo dan worden de dialogen toch ook vt? Het stoorde mij vandaar de opmerking. Maar misschien begrijp ik mezelf niet? :p

@Marietje Op scèneniveau maak ik gewoonlijk een van de personages de centrale figuur, d.w.z. ik vertel de scène vanuit diens perspectief ... De alwetende verteller probeer ik te vermijden.

@Marietje Op scèneniveau maak ik gewoonlijk een van de personages de centrale figuur, d.w.z. ik vertel de scène vanuit diens perspectief ... De alwetende verteller probeer ik te vermijden.

Daar ga ik al met mijn verklaring. :angry: Toch blijft het hier niet goed voelen. Ik denk er nog ff over na waarom dat zo is.

Leonardo/Marietje - leerzame discussie!

Flikt ze 'm vaker, die Marie! Ze haalt het beste in iedereen naar boven ... :)

Dit is een goed verhaal, waarin de pijnlijke ontkenning van de naderende dood door de partner goed tot uiting komt. Heel realistisch is het. Complimenten.