Ik kijk haar vanaf mijn tafeltje dromerig aan. Elke kruisende blik vermijdt ze op een knullige manier. Dat maakt het zo schattig. Zij is zo schattig. Een perfect exemplaar van exquisiete schoonheid. Ze draagt haar haar vandaag in een staartje. Het brilmontuur is iets te donker, het maakt haar ouder dan ze is. Ik vind het niet erg hoor. Ze zit daar, kijkt in het rond en bijt zachtjes op het dopje van haar balpen. Wat ik niet zou geven om voor even dat dopje te mogen zijn. Eventjes maar, al is het maar om haar aardbeien lipstick op mijn harde omhulsel te voelen. Gedachtes vloeien ineen, mengen zich tot een brij van irrationele verlangens. Ze weet dat ik ermee worstel, ze speelt een spelletje met me. Heeft ze daarom vandaag het bovenste knoopje van haar blouse open? Of is het gewoon een toevalligheid? Zou ik mijn pen weer “per ongeluk” laten vallen? Hoewel het verlangen tot een kookpunt stijgt, weet ik mezelf in te houden. Ergens hoop ik dat ze achter haar bureau uitkomt en langzaam maar zeker op me afkomt, als een echte cougar. Ik wil dat ze mijn haren in de war haalt en me sensueel kust. Ik noem haar dan mijn liefste en we vergeten de wereld om ons heen. Harold en Lolita zouden het zeer zeker begrijpen. Maar ze blijft op haar plaats. Vandaag gaat het niet gebeuren. Misschien morgen. Ik heb echt geen moeite met nablijven.