Vier uur ’s nachts. De wekker van mijn telefoon trilt me wakker. Snel zet ik de wekker uit en sluip zo stil als ik kan uit bed. Voor ik de slaapkamer uitga, kijk ik nog even achterom. ‘Slaap zacht, m’n liefste.’ fluister ik. Al schuifelend bereik ik de woonkamer die baadt in fel licht. ‘Wat heb je dat goed gedaan.’ zeg ik tegen mezelf. Na lang zoeken vond ik gisteren een manier om de computer uit zichzelf te laten opstarten. Zo te zien heb ik, de leek der leken, het goed gedaan. Wat een tijdswinst. Ik zet de draadloze muis aan en zoek naar het internet-icoontje. Sinds enkele maanden is de relatie van mijn man en mij niet meer wat het geweest is. Hij is amper thuis en als hij dan toch eens thuis is, dan maken we ruzie over het kleinste prulletje. Als recente ontdekker van het internet is het dan ook niet moeilijk dat ik me veel achter de computer zet om nieuwtjes te zoeken. Onlangs ontdekte ik dan ook een chatroom met talloze mannen die wél iets om me geven. Pedro is mijn lieveling, hij doet me blozen en lachen. Hij brengt terug plezier. Ik open de chatroom en zie meteen dat hij, zoals afgesproken, online is. ‘Ting’. Er springt een pop-up open met het eerste privébericht. ‘Hi schatje. Ik heb je gemist.’. Ik wil antwoorden, maar een tik op mijn schouder haalt me uit mijn trance. “Waar ben jij in godsnaam mee bezig?”