Frans, mijn beste vriend, gaf een feest omdat hij zijn bul had gekregen. Zijn ouders hadden een grote tuin en daar zou het feest gevierd worden. Vanaf acht uur ’s avonds was iedereen welkom. Omdat mijn vriendin die avond een volleybalwedstrijd moest spelen stelde ze me voor om daar op tijd heen te gaan. Ik zou haar vanzelf zien verschijnen. Het weer was schitterend en het feest was al in volle gang toen ik arriveerde. Het volume van de boxen stond zo te horen op maximaal. Op het grasveld waren verscheidene mensen aan het dansen. Er stond een lange tafel in de tuin met ontelbare glazen en allerlei soorten drank. Frisdrank was niet aanwezig. Op het moment dat mijn vriendin arriveerde, had ik al behoorlijk wat gedronken. Ik was nog net niet laveloos. Ze zei dat het later was geworden, omdat ze vijf sets moesten spelen. Glunderend vertelde ze dat zij het winnende punt had gescoord. Toen ze vroeg of ik meeging naar het dansgazon, schudde ik mijn hoofd en zei dat ik misselijk was. Onaangedaan stelde ze me voor om alles eruit te kotsen, zodat ik me in het feestgedruis kon mengen. Als ik dat gedaan had, was ik onherroepelijk tegen de vlakte gegaan. Ik moest niets meer drinken, maar iets eten. Helaas was dat er niet. Met mijn vertroebelde blik zag ik dat Frans enthousiast met mijn vriendin aan het dansen was. Ik pakte mijn fiets en ging naar huis. Dat viel nog niet mee. Ik slingerde van links naar rechts. Morgen zijn ze een jaar getrouwd. Frans is nog steeds mijn vriend.