“Ja, ik weet dat het gekkenwerk is. Dat het niet mag. Hoe leg ik dat nou uit? Het is niet te vergelijken met wat dan ook. Als je daar staat, in die gierende wind, met dat enorme uitzicht, en je doet je ding, dan vergeet je alles om je heen, dan word je een met de natuur. Een spirituele ervaring, dat is het. Het is begonnen op een reis naar New York, in ‘98. Toen stonden die torens er nog en ik ben tuk op hoge gebouwen. Daar moet ik gewoon op. Nou, het was magnifiek. Zonde dat ze er niet meer zijn. Ik liep rond op dat enorme dak (meer een plein in de lucht) en ik kwam bij de rand. Even was ik alleen. Ik keek in de gapende diepte, voelde de wind in mijn rug en ik werd helemaal rustig. Ik voelde precies waar ik op dat moment behoefte aan had. Toen gebeurde het voor de eerste keer. In de jaren daarna ben ik de wereld rondgereisd. Ik wil alle torens hoger dan vierhonderd meter doen. Dat zijn er behoorlijk wat. Soms kost de voorbereiding maanden, soms loop ik gewoon naar binnen en doe mijn ding. De beveiliging wordt ook steeds beter, maar hoge nood breekt wet, zeg ik altijd. Ik ben wel eens gepakt, maar meestal kunnen ze er wel om lachen. Één keer een boete gehad. Inderdaad: wildplassen. Ga je mee? Ik weet een manier om bovenop de Dom te komen.”