Hij weet dat het niet mag en toch legt hij zich er niet bij neer. Wat een idioot. Zoveel bier had die vetnek niet op. Wie zegt dat het niet mag? zei hij. Nou? Wie? De wet zegt dat het niet mag, zei ik, en al mijn vezels in mij, maar hij lachte me in mijn gezicht uit. Opgesteld door een stelletje imbecielen die met een moralistisch vingertje hebben bepaald wat wel en niet mag. Graaiers die zelf los zijn van God en gebod. Drugs mag ook al niet. Daar doe je toch niemand kwaad mee? Alcohol is de grootste harddrug die er bestaat en dat mag wel. Waarom? Omdat ze er miljarden aan verdienen, anders niks. Hij was niet van plan zich er wat van aan te trekken. Hier, zei hij met een genante stemverheffing, in deze bekrompen, westerse cultuur, mag het misschien niet, maar in andere culturen is het helemaal niet verboden. Laatst stond het nog in de krant dat een meisje van acht jaar was uitgehuwelijkt. In Pakistan was dat, dacht-ie. Die lui daar snappen dat het om om ongeschonden, zuivere liefde gaat. Dat vond-ie nog het ergste: dat zijn zuivere bedoelingen als iets vunzigs werden voorgesteld. Dat hij door het slijk werd gehaald en als een verkrachter werd gestigmatiseerd. Waar moet dat heen met de wereld? Een van mijn collega’s was van de zomer naar Manilla geweest en daar léúrden ze gewoon met meisjes. En met jongens ook, had-ie er met een grijns aan toegevoegd. Brrrr.