Hoi Anne, het gevoel van ongemak heb je goed beschreven. De hp moet dat mens niet, dat is duidelijk. Ik mis alleen een kleine hint: wie is het, waarom wil de hp haar nooit meer zien.

Hoi Anne, je kunt niet heel veel kanten op met de gegeven dialoog, maar je hebt er toch je eigen draai aan gegeven. Voor het verhaal misschien niet zo spannend - de lezer blijft inderdaad zitten met de vraag: "wie was dat dan?" maar na alle inzending die ik inmiddels heb gelezen toch verrassend. Goed gedaan!

Ja Anne, ik vind het ook goed gedaan. Je beschrijft een scène van alledag die iedereen kent en herkent. Ik gok op een vroegere schoolvriendin.

Je hebt je best niet gedaan? Foei toch. :D Het is een herkenbaar stukje, maar ook ik mis wie die 'vervelende' persoon is.

leuk toch; mag je het lekker helemaal zelf verzinnen - houdt het ook voor iedereen herkenbaar

Het verrassende aan jouw stukje is dat jij de dialoog een draai geeft. Jij geeft ineens de vriendin 2 x achter elkaar het woord. Ik heb nog niet alles kunnen lezen maar volgens mij een originele invulling! Om het beter te kunnen volgen wie aan het woord is had jij misschien beter aan kunnen duiden dat de ringtone voor de HP onbekend is, zodat duidelijker is dat de telefoon van de vriendin is. De verwijzing wie wat zegt door het op een nieuwe regel te plaatsen loopt, volgens mij, niet helemaal goed. Maar dat kan Mister Dialogue = Leonardo Pisano beter over oordelen! ;) Als jij alles zo afraffelt komt het goed! 8)

Nou Anne, je hoeft je nooit te excuseren voor een geschreven werk. Als je geen inspiratie had gehad dan had je dit verhaal niet geschreven, dus inspiratie genoeg lijkt me. Heb me goed vermaakt met het verhaal, dat verdomd herkenbaar overkomt. Enig stuk wat iets minder vlot leest is het benoemen van de rij aan de kassa én bij de pashokjes. Voor de rest goed geschreven.

Anne, 0,0 inspiratie met dit dialogen-set en dagenlang speuren naar een passende plot, komt mij bekend voor. Goed dat je er toch een gevonden hebt en hier geplaatst. Ik vraag me ook af wie hp ontmoet en waarom ze de benen wil nemen. ...in de hoop om een bekende te zien. 'Om' mag weg.

Het verrassende aan jouw stukje is dat jij de dialoog een draai geeft. Jij geeft ineens de vriendin 2 x achter elkaar het woord.

Helemaal eens met deze reactie. Je zit te wachten hoe de hp zich eruit gaat draaien en dan blijkt dat niet nodig. De wending wordt mooi gevolgd met:

‘Wat jammer! Ik had graag nog even bijgekletst.’ Deze rol vind ik gemakkelijker te spelen. Ik produceer een glimlach. Althans, ik hoop dat het een glimlach is.

:) :thumbsup: Toch even zeuren: Deze zin vind ik wat minder: 'Ik knipper even met mijn ogen en kijk in haar berouwvolle ogen.'

Anne, ik miste je al! Reikhalzend kijk ik altijd uit naar jouw stukjes, vooral als ik in een wat pissige bui ben. Word ik direct vrolijk van. Ook nu verras je met een leuk stuk dat uit het leven van alledag geplukt is. Toen ik - honderden jaren geleden - zo oud was als jij, wist ik de letters niet in zo'n goede volgorde te plaatsen als jij en als dit al ongeïnspireerd is, wat staat ons dan te wachten als je wél geïnspireerd bent? Eens met Petra en Tja. Het stuk blijft zweven; de lezer heeft geen houvast. Ik zie voorts wat regiewoorden van de schrijver, ofwel woorden die het vertelpersonage niet kan weten, hooguit vermoeden, zoals vriendschappelijk, verontschuldigend, berouwvol. Dat is vaak prima in je eerste draft wanneer het verhaal "eruit" moet. Probeer in de herschrijf die te vertalen in waarnemingen op grond waarvan de lezer zijn conclusie kan trekken. Soms kun je ze ook weglaten (zoals vriendschappelijk in dit geval). Mister Dialogue? Wat een eretitel, Marie! Mijn stenen wangen kleuren ervan! De alinea's kloppen m.i. ook niet helemaal. Denk in termen van focus binnen de dialoog: wanneer de focus overgaat van de een naar de ander is een nieuwe alinea op zijn plaats. De lezer "weet" dan dat de bal over het net is gegaan, dat de ander aan het woord is.

#12 Beter zo? Wat je er zelf van vindt, is belangrijker ... Ik zou de zin "Opgelucht haal ik adem, ik kijk om me heen, in de hoop een bekende te zien. " in een aparte alinea zetten. [Een punt achter adem en Ik kijk om me heen etc als nieuwe zin is ook beter qua ritme en "rustmoment"] Dat complimentenboekje puilt vast uit :)

Dat complimentenboekje puilt vast uit :)

Ach, jij komt er in ieder geval meerdere malen in voor :)

Huh? Ik geef nooit complimenten. Stel je voor. Slecht voor mijn reputatie.:) Een gevalletje: #Eenkinderhandisgauwgevuld ?

Arne Borneman, Wat mijn betreft een originele invulling van de dialoog. Taalzeur

De plastic handvaten van de tas

1 vat , 2 vaten 1 handvat, 2 handvatten :)

Ben het met JanP eens dat het handvatten zou moeten zijn. Maar ook hier past onze dynamische taal zich aan aan het gebruik ervan, zie https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/handvatten-handvaten

Met een paar goedgekozen details heb je een drukke winkel beschreven. Daarom is het goed dat je de rij en de pashokjes benoemt. In dit korte stuk is duidelijk wat er gebeurt en wie wat zegt en hoe. Je had inderdaad wat meer kunnen loslaten over de andere dame. Een paar goedgekozen details.

Anne Borneman en bartsnel, nog even doorzeuren over 'handvatten'. In de 'Woordenlijst Nederlandse taal' (het groene boekje) staat als mv bij handvat - uitsluitend 'handvatten'. Het 'Groene boekje' is de officiële woordenlijst. Indertijd vastgesteld door het comité van Ministers van de Nederlandse Taalunie. (1995) Voor Nederland toen: Minister J Ritzen en voor Vlaanderen Minister L van den Bossche. Anne schreef:

Als ik er over nadenk vind ik handvatten lekkerder klinken dan handvaten. Ik laat het daarom op handvatten.

Daar word ik best blij van. Echt :)

In principe een prima geschreven stukje verhaal. Maar zoals al eerder gezegd. Er is weinig achtergrond. Ergens ook wel prettig, dan kan ik zelf bedenken over wie het gaat :)

Waardeloze 'vriendin' als je het mij vraagt, een attente had je een zakdoekje aangeboden na je genies. Ik vind het een leuke dialoog, zag het gelijk voor mijn ogen gebeuren, het ongemakkelijke kon-ik-maar-een-uitwegsmoes-bedenken-om-voorgoed-van-haar-verlost-te-zijn gevoel kwam goed bij me over.

Anne, een beetje late reactie maar toch even gezegd willen hebben dat het wederom een goed stukje is waar je zelf de situatie bij kan bedenken omdat het herkenbaar is.