#24 Een goede baan

Het kopje trilde in haar hand en ze zette het snel weer op het tafeltje. Er hing ook heel veel af van het komende gesprek. Ontspannen kon ze zich niet op het terras van het restaurant. ‘Hé, wat leuk dat ik jou hier tref. Wat een toeval.’ Nee, hè? dacht ze toen ze Sam zag. ‘Inderdaad. Heel bijzonder.’ Tot haar ergernis ging hij tegenover haar zitten. ‘Tijd niet gesproken. Hoe is het ermee?’ ‘Alles gaat naar wens.’ Hij plantte zijn ellebogen op tafel en keek haar met vurige ogen aan. Onbewust schoof ze haar stoel achteruit. Ze had helemaal geen zin om met die eikel te praten. ‘Hoe gaat het met jou?’ vroeg ze ongeïnteresseerd. Hij glimlachte van oor tot oor. ‘Geweldig. Het bedrijf waar ik werkte, heeft vandaag voorgoed de poorten gesloten.’ ‘Dat lijkt me geen goed nieuws.’ Hij spreidde zijn armen. 'Dat is het juist wel. Ik krijg nog een halfjaar uitbetaald en ben al tijden bezig met een geweldig digitaal project. Daar heb ik nu alle tijd voor. Waarom zit jij hier trouwens in je eentje?’ ‘Dat duurt niet lang meer. Ik heb over vijf minuten een sollicitatiegesprek met mensen van Google die een manager zoeken in het Eemsgebied.’ Hij lachte schamper. ‘Ben je echt van plan om in het wegzakkende gebied van Groningen een baan aan te nemen? Ik had je hoger ingeschat.’ Ze had de pest in over de denigrerende opmerking van die oetlul. ‘Hoe zit het hiermee?’ vroeg ze, terwijl ze met haar handen wapperde. ‘Wat bedoel je?’ ‘Of je grijpgrage handjes intussen rust hebben gevonden.’ Ze zag dat zijn kaakspieren zich spanden. Hij lachte. ‘Mijn wilde haren ben ik allang kwijt. Ik ben nu eenmaal een vrouwvriendelijke man. Hij ging staan, boog zich naar haar toe en streelde haar wang. Ze sloeg zijn hand weg en zei kwaad: ‘Ik herinner me nog heel goed dat je bij het bedrijf waar we destijds samen werkten vrouwen in hun borsten kneep. Je bent niet voor niets ontslagen.’ ‘Dat was toen.’ Hij ging tegen de rugleuning van zijn stoel zitten. Een tel later ging hij staan. ‘Ik moet helaas weg.’ Goddank, dacht ze. ‘Wat jammer! Ik had graag nog even bijgekletst.’ ‘Ik ook. Lijkt me leuk. Ik bel je wel.’ Hij stak zijn hand op en vertrok. Ze pakte haar kopje koffie en dronk het leeg. Haar hand trilde niet meer.