#24 opvuldialoog Vézelay

Sinds je hier bent, lees ik je graag omdat ik van jouw schrijfstijl houd. Deze keer gaf je me een vleugje migraine omdat je m.i. de lezer dwingt heel ingespannen te lezen. En dit komt naar mijn idee door de hoeveelheid aan verstrekte gegevens, met name in de eerste twee alinea's. Wanneer je de koning alias Depardieu opvoert, neemt het een onverwachte en niet alleen humoristische wending. De uitwerking van de dialoog is verrassend gedaan.

Ryn, je bent beslist een aanwinst voor het genootschap hier. Je hebt de opdracht goed verwerkt. Ben het wel eens met Mili, hoewel ik geen hoofdpijn kreeg. Je geeft heel veel bijvoeglijke naamwoorden die m.i. wat overkill zijn. Zie het kruiden in het eten: te veel en de smaak is verstoord. Let ook op hoofdzinnen die je met komma's verbindt waar dat niet altijd logisch is of voor de vaart van het verhaal nodig is. Weer graag gelezen.

Hey Mili, Sorry voor de hoofdpijn he... maar ik was zelf een beetje moe en ik heb ook iets te enthousiast gereageerd op de opdracht. Ik had de tekst beter nog even laten bezinken maar ja... het was ook voor mij een weekje zonder... en dus nu veel te snel geweest. Leonardo, Je hebt natuurlijk ook gelijk en het is geen verontschuldiging hoor, maar ik ben twee keer in Vezelay geweest en dat dorp met die kerk op de heuvel heeft mij zo aangegrepen dat ik bij het terugdenken aan dat beeld natuurlijk automatisch in overkill ben gegaan (uit puur enthousiasme). Daar komt nog bij dat ik een echte Bourgondier ben he, ik bedoel in levensstijl. Maar dit is niet meteen mijn beste tekst, vind ik zelf. Ik zal me volgende keer een beetje trachten te beheersen met bijvoeglijke naamwoorden en met feitelijke kennis, dat beloof ik. Grts

Dag W Rynlandt, Ik heb het ontspannen gelezen. De bijvoeglijke naamwoorden vind ik passen bij de grandeur van de set(ting). Originele invulling. Dat in het oor fluisteren vind ik een mooie vondst. En...dat telefoonnummer van mevrouw Binoche, heb je dat voor mij?

W Rynlandt, Origineel concept - via een filmset bekende personen opvoeren. Bijvoeglijke naamwoorden storen me meestal, maar hier niet.

Verrassend! :)

Hey Woodpecker, Bedankt hoor. Ik heb ook genoten van jou verhaal. Sorry dat ik wel een beetje ben gaan zeuren in mijn commentaar over een paar details, maar dat is omdat ik heimelijk liever jou tekst dan de mijne had geschreven. Oh... en mevrouw Binoche haar telefoonnummer bezit ik alleen in mijn dromen en die zijn spijtig genoeg niet overdrachtelijk :) Hallo Jan P. Ik hecht veel waarde aan de reactie van de ervaren mannen en vrouwen op dit forum. Jou reactie is daarbij ook van erg veel belang voor mij. Bedankt om te lezen in elk geval. Ik heb ook van jou tekst erg genoten en neem die ook graag als voorbeeld.

Je voelt de sfeer van de (lowbudget) filmset en de interactie tussen de acteurs is fantastisch. Goed verhaal!

Mooi sfeerverhaal. Het filmverhaal loopt soepel door nu heen. Doorgaans voel ik me niet zo thuis in het verhalen van lang geleden circuit. Juist doordat het een vermenging van toen en nu (althans, nu eventjes geleden) is had ik er geen last van. Geen moment vervelend om te lezen. Dat vind ik knap gedaan. Nog even een kleine toevoeging: Misschien moet ik me schamen. Maar ik heb de film niet gezien en het boek niet gelezen. Ik heb geen flauw idee of mij reactie daardoor merkwaardig overkomt...

Namen van deze (en andere acteurs) zijn mij volledig onbekend. Ik ben echt een leek als het gaat om namen, dus dat ligt echt aan mij. Ik vond het wel leuk dat ik door jou verhaal een nieuw woord heb leren kennen, nl. timpaan.

Hey Johanna, Bedankt voor je reactie. Ik moet wel even glimlachen als ik lees dat je de film niet gezien hebt. Ik namelijk zelf ook niet! Ik schrijf immers een totaal fictief verhaal, dat ik echter wel ophang aan een paar 'bestaande waarheden'. Die waarheidsgetrouwe elementen fungeren bij mij als een soort archetypen. Vézelay is bijvoorbeeld voor mij altijd verbonden met de kruistochten, omdat de 2e kruistocht daar vertrok. Het boek van Thea Beckman 'Kruistocht in spijkerbroek' is archetypisch voor een soort rebelse hedendaagse jongerenversie van de kruistochten. Gerard Depardieu is dan weer een archetype voor de steengoede maar verwaande (Franse) filmacteur... enz... Het voordeel van die archetypen is dat de lezer die ze herkent, meteen een boel extra info meekrijgt (als het verhaal goed geschreven is mag het trouwens ook geen probleem zijn als je de archetypen niet herkent). Met al deze componenten speel ik dus graag en bouw ik mijn eigen fictieve verhaal. Schrijven is voor mij vaak een spel waarbij fictie en werkelijkheid door elkaar heen lopen (ik ben nog opgegroeid met de literaire stroming magisch realisme - wat dit hier voor alle duidelijkheid niet is). Maar nu we het er toch over hebben... in het boek van Thea Beckman maakt Dolf kennis met de jonge student Leonardo Fibonnacci da Pisa.... en die heb ik wel niet in mijn stukje vernoemd - het zou te opzichtig zijn - maar het zal bij onze Leonardo wel een lichtje doen branden denk ik :) (Aangezien hij in deze opdracht ook een rol speelt is het een bijkomende - ik geef toe; zeer ver gezochte, misschien toch wel - magisch realistische associatie). :) :) Hey Lilithx, ik vind het helemaal niet erg dat je de namen van de acteurs niet kent, ik ben trouwens zelf ook geen echte filmkenner hoor. Toch mooi dat je het woord 'timpaan' mee hebt opgepikt. In het bestek van 300 woorden is het niet evident om uiterlijkheden van een kerk in het lang en het breed te gaan beschrijven... dan is het natuurlijk handig als je met één - zij het wat technisch woord - kan beschrijven waaronder ze doorlopen om de kerk binnen te komen. En in dit geval is het timpaan van de kerk in Vézelay echt wel indrukwekkend hoor.

Rynlandt, ik ben getroffen. Schitterend taalgebruik, een eigen stijl, spannend en fraai qua opbouw. Wat fijn dat je hier schrijft, het doet mij goed. Even afgeleid bij Sainte- Marie-Madeleine omdat de laatste mijn voornaam betreft. Depardieu is een verrassing!

Hey Maddbrug, bedankt voor de fijne reactie. De kerk is zo genoemd omdat ze daar in de middeleeuwse abdij een relikwie hadden van Maria Magdalena. Toevallig een naamgenoot van jou :) Mooie naam trouwens.

Ook ik vind de bijvoeglijk naamwoorden goed passen in dit verhaal. Het verhaal begint daardoor bloemrijk en haalt ons onmiddellijk uit het hier en nu. Waarna we er weer teruggebracht worden in de weinig bloemrijke sterk contrasterende dialoog. Een stukje tekst waar je veel in kunt vinden, zoals jouw eerdere verhaal van de revolutie in Tunesië. Nu vraag ik me af of het dialoog wel of niet zo moet afsteken. Ik neig naar wel. Ik wil hiervan wel meer lezen. Ben nu de Kopiist aan het lezen van Hanny Alders en geniet op een soortgelijke manier ervan, maar jouw verhaal heeft ook nog een beschouwelijke laag erover die mij pleziert en bevrijdt. Ik houd namelijk van metatalk, zowel van het doen als het lezen. Het zou de lezer uit de fictionele droom halen, maar het is juist de kunst om dat niet te doen. Ik bedoel met metatalk de beschouwelijke saus, opmerkingen die over de inhoud spreken als een beschouwing. In de Kopiist doen de personages zelf in gesprekken en gedachten de beschouwelijke opmerkingen.

Goed sfeerbeeld; verrassend einde; kortweg: een geslaagd stukje, wat mij betreft. Ik was alleen even in verwarring gebracht, omdat ik bij de verfilming van Kruistocht in spijkerbroek aan iets denk wat volgens mij redelijk recent gebeurd is -lang na het establishment van mevrouw Binoche in elk geval en ook zonder beide in het verhaal genoemde acteurs. Ik meen me daarbij bovendien te herinneren dat hij enkele jaren terug zich nogal laatdunkend over haar uitliet toen zij een of andere prijs won, waarop zij enkel verbaasd was, omdat ze elkaar volgens haar helemaal niet kenden. Als je die realiteit in je hoofd hebt zitten, is het wel lastig jouw spel met de realiteit te lezen.

Bedankt Odile, je reactie is heel fijn, vooral omdat ik eens goed, lang en heel diep kan over nadenken. Als ik daarmee klaar ben, kom ik er misschien nog wel eens op terug. Het contrast met de dialoog? Ik denk dat het mag. Deze dialoog is ook in een stijl geschreven die niet helemaal de mijne is en daardoor was het contrast toch ook wel een beetje voorspelbaar.

Hallo schrijvenmaar, Het klopt inderdaad dat het verhaal een probleem kan vormen als je de realiteit te duidelijk voor je ogen ziet (en daar kan je natuurlijk niks aan doen). Het stukje zit bovendien vol met anachronismen. De verfilming van Kruistocht in spijkerbroek was geen insteek op zich maar had ik wel nodig als vehicel om de geschiedenis van de kruistochten naar de recente tijd te trekken (wat natuurlijk nodig was in functie van de dialoog die vooropstond). Ik heb ook gekozen voor twee relatief bekende acteurs zonder mij al te veel te bekommeren over de mogelijkheid of ze werkelijk in de film zouden kunnen spelen, maar ik begrijp heel goed dat het je beleving kan beïnvloeden en dat je je daaraan kan storen. Wel heb ik Depardieu specifiek omwille van het hautaine trekje en zijn soms problematische houding tegenover collega-acteurs opgevoerd. Ik heb ook willen suggereren dat hij een beetje op zijn retour is en daarom zet ik hem dus bewust in een benarde positie tegenover de jonge actrice waar hij eigenlijk misschien geen al te hoge pet over op heeft. Enfin, het is allemaal fictie hoor. Bedankt voor het lezen en voor je fijne reactie.

Goed gevonden, dat in het oor fluisteren :thumbsup:.

Hier ben jij! :nod: Ik heb jouw verhaal al eerder gelezen maar kon nog geen reactie geven. Helaas pakt jouw verhaal mij niet. Sorry :confused:! Ik ben te onbekend met het boek en de acteurs die hierin genoemd worden. De eerste alinea komt op mij neer als een enorme berg informatie waar ik mezelf niets bij kan voorstellen omdat het mij te onbekend is. Pas na jouw uitleg in de reacties word het mij helder. Jij bent secuur want jij let heel nauwkeurig op of alle gegevens kloppen, en denkt over alles na. Graag tot een volgende keer! :)

Bedankt voor je reactie Marietje. Volgende keer tracht ik wat minder info over je heen te storten!