SCHRIJFOPDRACHT RODE JURK Tijdens het wachten. In de winkel rommel ik wat schutterig in mijn tas op zoek naar mijn portemonnee terwijl ik op mijn beurt wacht, achter een dame in een te dure rode jurk. In zo’n jurk ga je geen boodschappen doen, denk ik, zeker niet bij de slager. Er staan meer klanten te wachten. Gelukkig heb ik de tijd. Ondertussen heb ik in mijn tas gevonden wat ik zocht. Ik schuifel wat naar voren om de dame in de rode jurk wat beter te kunnen bekijken. Ze heeft kastanje rood geverfd haar – zo’n polycolor kleur die je bij tientallen vrouwen en meisjes op straat ziet, niks bijzonders. Gewaagd zo’n rode jurk met dat haar, dat wel. Nog steeds kan ik haar gezicht niet echt zien, wel haar oren. Zij heeft lange oorhangers in, zilverachtig met iets van parels, niet mijn smaak, maar het past wel bij de rode jurk moet ik toegeven. Ik zie om haar nek een kettinkje van hetzelfde zilver. Te veel, vind ik, of oorbellen of een ketting zou genoeg geweest zijn. Ik zou voor de oorbellen gekozen hebben en de ketting thuis gelaten hebben. Ik kijk naar beneden terwijl ik me een fractie van een seconde afvraag welke kleur schoenen ze bij zo’n jurk draagt. Ook rood zie ik, beschaafde hak, ovalen neus, mooi leer. Prima. Maar wel veel rood, alles bij elkaar. Ik zie een elegante rechterhand, met wat uitrekken zie ik de nagels, die in exact dezelfde kleur rood zijn gelakt. Haar ringvinger draagt een gouden, klassieke trouwring. Ze is aan de beurt. De slager vraagt na haar bestelling opgenomen te hebben of het gelukt is om op de lijst te komen. De lijst? Ik spits mijn oren. Ze zegt dat ze het nog niet weet, maar dat ze goede hoop heeft. Om vast een beetje te wennen kleedt ze zich de laatste tijd uitsluitend in het rood, voegt ze er aan toe. Wennen, denk ik, waaraan? Tsja, zegt de slager, Mars heet natuurlijk niet voor niks de Rode Planeet. 336 woorden Dorine Winkels 21 09 2014