#22 De dag

NIEUWE VERSIE Ik heb het verhaaltje verbeterd, hoop dat het nu beter is Bang dat Sarah sluit ze netjes aan. Ze heeft haar nette rode jurk aangetrokken. Sarah gaat op reis. Ze is bang voor de reis die ze gaat maken. Vanmorgen werd er ruw op de deur geklopt van haar onderduikadres. Ze had de verhalen gehoord over de Duitsers. Ze wist dat onderduiken niet mocht. Het gezin waar ze in woonde bracht ze in gevaar. Wat deed ze deze familie aan? Nu voelde ze zich schuldig. Het waren ooit haar buren geweest en ze konden elkaar heel goed, maar deed ze hier wel goed aan? De Duitsers waren ruw tegen Sarah. Had ze iets verkeerds gedaan? Ze moest binnen tien minuten haar koffer pakken. Sarah nam een tas, want een koffer had ze niet. Snel haastte Sarah zich om alle spullen die ze dacht nodig te hebben in te pakken. Ook wilde ze zich snel nog omkleden. Want haar mooie mantelpakje wat ze aan had, vond ze te duur om mee te nemen. Deze liet ze met veel moeite achter in het huis. Hij was van haar moeder geweest. En hier liepen ze dan met zijn allen naast elkaar. Ze liepen nu langs de winkel van haar onderduikfamilie. Ze hadden een winkel voor wasgoed. Deze winkel zou verleden tijd zijn. Het speet Sarah zo. Het was haar schuld. En het enige wat Sarah nu wist, was dat ze op reis zou gaan. Waarheen was nog een raadsel. Misschien wel een avontuur tegemoet. OUDE VERSIE Sarah sluit netjes aan. Ze heeft haar nette rode jurk aangetrokken, maar of dat nu zo slim was, dat weet ze nu niet. Sarah gaat op reis. Tenminste dat is wat Sarah denkt. Vanmorgen werd er ruw op de deur geklopt van haar onderduikadres. Dit was het moment waar ze het meest bang voor was. Ze had de verhalen gehoord over de Duitsers. Ze wist dat onderduiken niet mocht, maar toch wilde ze het proberen. Het gezin waar ze in woonde bracht ze in gevaar, maar ze wilden haar helpen. Het waren ooit haar buren geweest en ze konden elkaar heel goed. Sarah was erna verhuist, maar toen ze haar vader op kwamen halen, was Sarah gevlucht uit huis en had ze bij deze mensen aangeklopt. En nu waren de Duitsers heel ruw tegen Sarah. Ze moest binnen tien minuten haar koffer pakken. Maar een koffer had Sarah niet. Dan moest ze maar een tas nemen. Snel haastte Sarah zich om alle spullen die ze dacht nodig te hebben in te pakken. Ook wilde ze zich snel nog omkleden. Want haar mooie mantelpakje wat ze aan had, vond ze te duur om mee te nemen. Deze liet ze achter in het huis. De man van de familie werd ook meegenomen door de Duitsers. En hier liepen ze dan met zijn tweeën naast elkaar tussen de vele andere mensen die vandaag waren meegenomen. Ze liepen nu langs de winkel van haar onderduikfamilie. Ze hadden een winkel voor wasgoed, waar mensen hun was konden laten strijken. Hier kon de familie net van rondkomen, maar het was hun verdienste en ze deden het graag. En het enige wat Sarah nu wist, was dat ze op reis zou gaan. Waarheen was nog een raadsel. Misschien wel een avontuur tegenmoet. Maar tegenwoordig weten wij beter……….