#21 psychische aandoeningen

Spanning Ik trek voorzichtig het plakkertje los,waarmee het kartonnen klepje aan het doosje vast zit. Daar is het weer, die fijne spanning, telkens wanneer ik een doosje open. Ik kan niet anders dan doorgaan. Voorzichtig wurm ik mijn duim en wijsvinger in het doosje en haal er een rood gekleurd lego steentje uit. Behendig vouw ik het doosje weer dicht en verzegel het doosje met het plakkertje. Niets van te zien. De spanning ebt weg uit mijn lijf. Ik weet dat ze bij de Blokker ook lego hebben. Voortgedreven door een niet te stillen honger stap ik de Blokker binnen. Ik ga zo staan dat het meisje achter de kassa mij kan zien vanuit de spiegel die boven haar hangt. Ik pak een lego doosje en open het met dat heerlijke spannende gevoel. Ik wil meer. Bij de BP liggen doosjes lego bij de balie. De kriebels gaan al door mijn lijf bij het idee dat ik dit doosje vlak onder de neus van de verkoper wil openen. Ik voer een gesprekje over koelvloeistof en pak een doosje lego van de toonbank. Ik leg het doosje op het plankje voor de toonbank neer, zodat de verkoper er net geen zicht op heeft. Langzaam doe ik de geroutineerde handelingen, met mijn ogen gericht op de verkoper. Dit is de ultieme spanning. Ik laat het blokje in mijn broekzak glijden en zet het doosje terug op de stapel. Ik bedank de man voor de uitleg en verlaat de winkel.