Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #21 – Psychische aandoening

Céleste Razende gedachten dwingen hem op dit late uur de deur open te doen. Hij beweegt van de ene naar de andere voet, strijkt zijn haar in fatsoen en schraapt zijn keel. ‘Kom binnen,’ zegt hij terwijl hij de warme lucht, die nog nawalmt van de dag, diep inademt. ‘Ik wist dat je weer zou komen.’ Hij loopt naar binnen. Na enige seconden loopt hij langs de muur terug en duwt de voordeur dicht. Bijtend op zijn duimnagel gaat hij de woonkamer in. Zijn bleke gezicht is zichtbaar in het licht van de schemerlamp. Zwarte kringen omlijnen zijn ogen. ‘Ga zitten.’ Hij pakt een glas en de fles witte wijn van de salontafel en vult het glas tot de rand toe vol. ‘Ik weet dat je mij niet alleen durft te laten in deze toestand. Mij iedere nacht opzoeken heeft geen zin.’ Hij neemt een slok wijn. ‘Hier zijn zonder jou, in eenzaamheid en verdriet, kan ik nog met andere delen. Echter jouw nachtelijke aanwezigheid, kan ik niemand uitleggen.’ Wankelend gaat hij op de rand van haar fauteuil zitten. ‘Laten we samen op de veranda naar de sterren en de opkomende zon kijken. Laten we morgenvroeg samen ontbijten, ook al zal ik de enige zijn die eet en drinkt. Daarna zal ik gaan slapen, liefst dagen lang totdat ik mezelf weer kan oprapen. Dan zet ik mijn werk voort en kun jij wegblijven.’ Hij staat op, drinkt zijn glas leeg, slaat de deuren naar de veranda open, loopt naar de buitenbar, pakt een fles rode ‘Vin Céleste’ en schenkt zijn glas weer vol. ‘Kom!’ roept hij, terwijl hij de fles op het antieke buitentafeltje neerzet. Hij kijkt naar binnen, heft zijn glas op: ‘Proost, jij fonkelende ster!’ Vervolgens brengt hij een ijzingwekkend, haast dierlijk geluid de nacht in.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo, Shell, welkom. Ik vind dit stukje boeiend, omdat de wanhoop duidelijk naar voren komt. Ik vroeg me af of hij teveel drinkt en daarom zo doet of dat er nog iets anders achter zit. Een opmerking: het perspectief ligt duidelijk bij hem. Dan kan hij niet weten dat hij zwarte kringen onder zijn ogen heeft.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Tijdens de eerste regel was duidelijk dat er niemand was. Tenminste dat gevoel had ik. Volgens mij gaat het om een man die zijn vrouw net verloren heeft en door het verdriet in de war is geraakt. ... stoot hij een ijzingwekkende ... (vind ik mooier, maar dat is uiteraard persoonlijk) Een buitenbar is best chic. De verwarring wordt duidelijk beschreven. Goed stukje.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Shell, welkom. Een apart en opvallend stukje heb je geschreven. Ik vermoed dat de hp hemelse wanen heeft gezien de titel en de wijn en zijn vrouw is, zoals @Tja opmerkt, dood. Ik leer op het ogenblik van @Leonardo Pisano onder andere over het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden waar ik zelf mee kan strooien. En daarom viel mij op dat 'antiek' voor het buitentafeltje geen meerwaarde heeft en eerder afleidde. Ik lees je graag een volgende keer weer.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Shell. Een mooie binnenkomer. Met veel plezier gelezen. Ik heb alleen een zeurtje over 'heft zijn glas op'. 'heft zijn glas' is het volgens mij. Het antieke tafeltje kan ik wel weer waarderen, dat geeft iets kleur.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Eigenlijk vond ik het een ontroerend stukje. Ik keek naar mijn gevoel even binnen bij iemand die in een diepe, vermoedelijk nog verse staat van rouw verkeerd. Het lijkt mij geen vreemde reactie, tenslotte kan een leven ingrijpend veranderen als iemand plotseling zijn of haar partner verliest (ervan uitgaande dat dit het geval is). Knap gedaan. Ik ben benieuwd naar een volgende opdracht.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Shell, zo te zien ben je nieuw dus welkom, inderdaad. En mag ik zeggen dat ik je nu al een aanwinst vind? Je vertelt heel veel in weinig woorden, zonder dat je dat als lezer merkt in het taalgebruik. Knap hoor!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik snapte het stukje niet helemaal. Door Tja weet ik dat zijn vrouw is overleden, alleen heb ik niet door tegen wie hij praat. Tegen zichzelf lijkt me onwaarschijnlijk, maar tegen wie dan wel? Wel vond ik het een mooi stuk want je laat het verdriet echt goed zien.

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Aandoenlijk en triest. Verdriet wegdrinken en met de sterren praten. Ja soms doe je dat na een triest moment. Knap gedaan en welkom!

Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hij heeft een relatie met een denkbeeldige vriend, een ster? Mij is ook onduidelijk wie zij en wie hij is. Dit kan er ook aan liggen dat mijn vader hier op bezoek is en mij vragen stelt.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
:D Dat zal het zijn, Odile. Het is niet zo dat ik gelijk heb, Anne, maar zo interpreteer ik het stukje. Hij praat met haar, drinkt met haar en ontbijt met haar. Dan heeft hij een moment van helderheid en schreeuwt het uit van pijn.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik lees het ook als iemand die zijn overleden liefste niet los kan laten. Hij zoekt uitweg in de drank. Hij probeert afscheid van haar te nemen maar zij laat hem nog niet los, denkt hij. Zijn tweestrijd komt duidelijk naar voren. Goed geschreven! Juist het benoemen van het antieke tafeltje vind ik goed. Hier is het een detail wat er toe doet. Ik vermoed dat jij als schrijver het er bewust in hebt gezet. Voor mij als lezer geeft het aan in welke sfeer ik het verhaal kan plaatsen. Graag gelezen! :thumbsup: