Gegeven item: Weirdness Coupon (iemand die iets doet wat niet normaal is, maar doordat deze persoon het constant doet, krijgt hij een vrije pas, bijvoorbeeld: "Hij is zo, hij weet niet beter") Verhaal: Ze hoorde een geluid op de achtergrond. Kim lag in het warme zand van het strand. Het leek wel of iemand een scheet liet, maar ze lag zo lekker met haar rug in de zon dat ze geen zin had om te kijken wat het was. Ze hoorde het weer, deze keer gevolgd door het geluid van klappende handen. Het zal wel, dacht ze bij zichzelf, ik heb vakantie, ga me nergens mee bemoeien. Niet lang daarna voelde ze iets over haar rug glijden. In een schrikreactie draaide ze zich om en zag een jongeman met witte handpalmen. ‘Wat heeft dit te betekenen?’ zei ze fel. De jongen schrok en deinsde achteruit. Kim was eventjes vergeten dat ze haar bikini-topje niet om had. Vlug pakte ze een badhanddoek uit haar tas en bedekte hiermee haar bovenlichaam. Ze herhaalde haar vraag. ‘Waar denk je dat je mee bezig bent?’ De jongen staarde met open mond, echter kwam er geen woord uit. ‘Zeg iets viespeuk, anders haal ik de politie erbij.’ De jongen stammelde, keek verward om zich heen en wees naar het flesje zonnebrand dat in het zand lag. ‘Insmeren,’ was het enige dat hij zei. Kim snapte er niets van. ‘Wat bedoel je, insmeren? Ik heb me al ingesmeerd.’ ‘Insmeren,’ zei de jongen opnieuw. ‘Ja, dat snap ik nu wel. Je gaat toch geen wildvreemde mensen insmeren, niet iedereen is daar van gediend.’ De jongen keek naar de grond. Kim merkte dat hij niet helemaal honderd procent was. Haar woede koelde een beetje af en ontfermde zich over de jongeman, die er eigenlijk best goed uitzag. ‘Ben je hier met iemand?’ ze kwam dichterbij en wilde hem geruststellen. De jongen deed een stap naar achteren. ‘Het is oké. Ik was alleen maar geschrokken, het is niet erg.’ Ze probeerde tot hem door te dringen. ‘Hier,’ ze draaide zich om en ontblootte haar rug. ‘Volgens mij kan ik inderdaad nog wel wat bescherming gebruiken, je kunt niet veilig genoeg zijn bij deze temperatuur.’ ‘Insmeren?’ vroeg de jongen voorzichtig. ‘Ja, doe maar, ik ben niet boos.’ Met een vrolijke blik pakte hij het flesje zonnebrand en spoot nog wat in zijn handen. Kim deed haar haren aan de kant en de jongeman smeerde haar hele rug in.’ Toen hij bijna klaar was met insmeren, hoorden ze iemand dichterbij komen. ‘Ruben? Ruben, waar ben je?’ Enkele momenten later stond er een iets oudere jongen naast hun. ‘Ah, Ruben hier ben je, ik heb je overal gezocht. Je bent toch niet alweer vreemde mensen aan het insmeren?’ ‘Insmeren!’ riep Ruben weer. De andere jongen excuseerde zich tegenover Kim. ‘Mijn broer is autistisch, hij weet helaas niet beter.’ Kim lachte. ‘Ik dacht al zoiets, ik vind het niet erg hoor.’ Ze gaf Ruben een kus op zijn wang en bedankte hem voor het insmeren. Ze ging weer in de zon liggen. De twee broers liepen verder. Toen Kim niet meer in zicht was, gaf Ruben de zonnebrand aan zijn broer. ‘Nu mag jij de autist zijn.’