Schrijf waar je bang voor bent - lelijk wijf

Ik hoor haar praten, maar haar woorden dringen niet tot me door. Ik zie hoe haar dorre lippen bewegen. Om de paar woorden schiet het puntje van haar tong over haar onderlip. Op die momenten biedt ze me onbewust een blik op haar scheve voortanden. Een is blauw uitgeslagen. Medicijngebruik wellicht. Of een flinke ram voor haar bek gehad. Wie zal het zeggen? Ik sidder als haar hand de mijne vastgrijpt. De weeë lucht van haar goedkope luchtje beneemt me bijkans de adem. Die wanstaltige mond, verder ontsierd door slordig aangebrachte lippenstift die zich in de hitte van het etablissement kruipend een weg zoekt door het web aan rimpels en groefjes, blijft maar op en neer gaan. Ik voel spatjes speeksel op mijn gezicht terecht komen. Met mijn hand veeg ik mijn gezicht af. Een dikke moedervlek ter grootte van een 2 euromunt ontsiert haar hals. Zoiets kun je weg laten halen toch? Met een papiermesje zou je er zo een plak van af kunnen snijden, fantaseer ik. In een hete pan met een scheut olie en flink opbakken. Misschien een handje uisnippers erover? Ze haalt een kleine. mollige hand door haar kapotgeverfde kapsel. Door het inktzwarte haar zijn witte aanzetten aan haar slapen zichtbaar. Een gore zweetlucht stijgt onmiddelijk op en bereikt mijn neus. Ik kijk om me heen en zie de mooiste bloemetjes uit de stad om me heen dartelen. Waarom sta ik godverdomme met deze feeks te praten? Ik wend me af en mompel iets over bier halen. Haar nepnagels trekken groeven in mijn arm als ik me losmaak. Fuck zaterdagavond.