Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijf waar je bang voor bent: Leegte

 23 juli 2014 - 22:30

Ik zit op de bank voor me uit te staren. Er gaat weinig in me om. Mijn omgeving dringt heel vaag tot me door in de vorm van het tikken van de klok. Ik voel me lusteloos en moe. Moe waarvan? Geen idee. Vandaag was net als gisteren. Morgen zal wel weer hetzelfde zijn. Ik heb van alles in huis om op een aangename manier de tijd te doden. Duizenden boeken, muziek, DVD's. Ik heb internet, social media, Netflix. Op een of andere manier boeit het me niet vandaag. Gisteren ook al niet. De klokt tikt door. Ik kan vrienden bellen. Vragen of ze langs komen of ik bij hen, maar zoals ik nu ben ben ik maar liever alleen. Ik heb geen goed excuus om al naar bed te gaan. Ik ben ook nog niet slaperig. Wel moe. Misschien moet ik wat drinken. Met een paar stevige borrels kan ik vast slapen. Morgen zien we wel weer verder. Ik ben over de vijftig. Over de helft. Hoop ik. Het leven duurt lang.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juli 2014 - 22:54
Burn out, zo lijkt het. Das geen mooi verhaal bartsnel. Zoals PetraO al aangeeft, het benauwende komt over. Laat HP genieten van de borrel (maar niet te vaak) en zorg dat hij veel leuke dingen gaat doen.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juli 2014 - 23:13
Bart, ik kan de opdracht 'schrijf waar je bang voor bent' niet anders dan persoonlijk interpreteren. En dan wordt het lastig. Hetgeen mij het meest trof waren de zinnen: [Ik ben over de vijftig. Over de helft. Hoop ik. Het leven duurt lang.] Mag ik zo vrij zijn je een suggestie te doen? Gooi die tikkende staartklok je huis uit en verstop je horloge waar je hem nooit meer zult vinden. Zelf ben ik bang niet meer naar mijn geliefde land Congo terug te kunnen gaan. Waar chaos en anarchie heerst en nauwelijks infrastructuur is. De bevolking echter spat uiteen van levenslust. Zullen we er samen een toertje gaan maken :-) ?

Geen afbeelding
JoanneE

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juli 2014 - 23:30
Bart, Het fragment komt binnen. Het enige dat me te binnen schiet of ik kan opmerken is: zoek de zinnenprikkeling van het avontuur! Even geen boek, geen film of bekende vrienden.... zoek, ontmoet, creëer, omhels een dag niet zoals gisteren. Bewondering; om je angst bloot te geven op ook nog eens een manier die raakt. Avontuurlijke groet, Joanne

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juli 2014 - 23:33
Voor dat mensen zich zorgen om mij gaan maken; ik heb me de vrijheid veroorloofd een angst uit een ver verleden te gebruiken. Als dit "nu" zou zijn, zou ik het ook niet delen.

Geen afbeelding
JoanneE

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juli 2014 - 23:47
Bart, Je verwoordt exact mijn angst, waardoor ik moeilijk buiten mijn comfortzone durf te schrijven: mensen identificeren mijn karakters en thema's met mijn persoontje, vaak als gevolg door mijn natuurlijke schrijfstijl waarbij ik kan appelleren aan de emotie of ongemerkt aan dieperliggende thema's. Natuurlijk zit er zelfreflectie in verstopt, maar net als bij jouw inzending over de angst put je uit oude bronnen of bronnen uit je omgeving. Goed om te horen dat die periode achter je ligt; vandaar ook wellicht je nieuwe avantar met je neus gericht op de stip op de horizon.... :)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juli 2014 - 20:00
Een goed geschreven verhaal als Sollers zich zorgen gaan maken en tips gaan geven! ;) Stel, jij moet jouw huisgenoten/ gezinsleden vertellen wat jij voelt nu jij thuis zit met een depressie of burn out, denk jij dan dat men jou zou kunnen begrijpen, begrip voor jou kunnen opbrengen, na het lezen van dit stuk? Ik vraag me af, als men als lezer deze gevoelens/ situatie niet herkent of de lezer dan ook echt geraakt wordt.

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juli 2014 - 21:01
Marietje, ik heb zelf het grote geluk gehad dat ik dit niet heb hoeven testen. Ik ben er op eigen kracht uitgekomen zonder dat iemand écht in de gaten had hoe ernstig het was. Ik snap je vraag en als schrijver is dat een uitdaging. Ik denk alleen dat het in de realiteit niet de taal is die barrièrre vormt maar het idee dat de omgeving het sowieso niet zal begrijpen. En helaas meestal terecht.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 augustus 2014 - 19:01
Fijn dat je vertelde dat dit niet de werkelijkheid is op dit moment. Ik schrok al... Maar dat iedereen tips gaat geven en je wilt helpen laat wel zien hoe goed je het gevoel hebt weten over te brengen. Indrukwekkend stukje.

3 augustus 2014 - 17:51
Voor dat mensen zich zorgen om mij gaan maken; ik heb me de vrijheid veroorloofd een angst uit een ver verleden te gebruiken. Als dit "nu" zou zijn, zou ik het ook niet delen.
Mooi stukje. Maar mag ik er de angst uit destilleren dat dat gevoel, die angst, ooit weer aanklopt? Kortom: de waakzaamheid?

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 augustus 2014 - 20:02
Woodpecker, we zijn hier bijna allemaal fictieschrijvers dus je mag eruiit halen wat je wilt. In werkelijkheid ben ik me niet bewust van angsten dus greep ik terug naar een verleden van een jaar of dertig terug.