Dit stukje is voortgekomen toen ik een reactie wilde plaatsen op Elisabeth's blogbericht over angst. Ik wilde namelijk vertellen over een misschien voor veel mensen bekende angst. De angst voor kritiek. Voor degene die het durft zijn of haar creatie te tonen op het internet staat er vaak een golf aan reacties (positief, en negatief) te wachten. Deze kritiek moet men leren filteren, zodat alleen de terechte, valide kritiek door kan komen. Helaas ligt hier een een nieuw gevaar op de loer. Dat je schil te dik wordt. Dat alle kritiek, terecht of niet, daarop afketst. Dan krijg je van die scenes zoals bij Idols (of al die andere shows). Waar iemand, ondanks verwoede pogingen van een jury, helemaal overtuigd is van zijn eigen kunnen. Dat is eigenlijk mijn angst. Dat ik blind word voor kritiek. Dat ik niet alleen faal met schrijven, maar dat ik het niet eens door heb.