Dit is de eerste keer dat ik deelneem aan de wekelijkse schrijfopdrachten. Ik schrijf nog niet zo lang dus feedback is zeker welkom. Hier is mijn opdracht voor deze week: “Verdorie,” vloekte Torsten. Hij keek over zijn schouder om te zien of er niemand naast hem reed, stuurde zijn motorfiets naar de pechstrook en bracht hem tot stilstand. Hij draaide het gevaarte om en reed langzaam een stukje terug langs de kant van de snelweg terwijl hij aandachtig de verschillende rijstroken afspeurde. Het vizier van zijn helm stond open en hij veegde met zijn lederen handschoen wat snot van onder zijn neus dat was blijven hangen na zijn niesbui. Torsten klikte zijn helm los en zette hem op het zadel van zijn motorfiets. Hij streek zijn grijze haar uit zijn ogen en drukte zijn bril weer wat verder op zijn neus terwijl hij naar de snelweg tuurde. Toen zag hij het. Het lag in het midden van de derde rijstrook. Een auto kwam aangereden en reed eroverheen. Gelukkig was het klein genoeg en werd het niet geraakt door de autobanden. Torsten begon wild met zijn armen te zwaaien. “Hee, kijk uit! Kijk uit!” riep hij terwijl hij de chauffeur gebaarde om af te remmen. De automobilist ging iets trager rijden maar stopte niet. Torsten liep naar de rand van de baan, keek naar links om te zien of er iemand aankwam en liep de eerste rijstrook op. Hij zag in de verte een nieuwe auto opduiken en hij begon opnieuw teken te doen naar de bestuurder. De wagen remde af maar de chauffeur begon luid te toeteren. “Ja, ja, zie je dan niet dat ik iets belangrijks kwijt ben, wegpiraat!” riep hij de bestuurder toe, die hem natuurlijk niet kon horen. De auto stond nu bijna stil en blokkeerde de rest van het verkeer op de rijbaan. Torsten besloot zijn kans te wagen. Hij keek opnieuw naar links en schoot toen als een haas het derde rijvak op, raapte op wat hij tijdens zijn niesbui verloren had, negeerde het toenemende getoeter van de bestuurders en liep zo snel hij kon weer naar de pechstrook. Opgelucht wandelde hij naar zijn motorfiets, stofte het kunstgebit dat hij net had opgeraapt vluchtig af en stak het weer in zijn mond.