Het was voor Bert de hoogste tijd om te stoppen met het werk en naar huis te gaan. De stress was toegeslagen. Iedereen was al lang weg. Maar ja, hij moest nog zoveel regelen voordat hij overmorgen op vakantie kan gaan: dossiers opruimen, betalingen voorbereiden, opdrachten aan zijn medewerkers doorgeven, noem maar op. Alleen de twee schoonmaaksters waren nog druk in de weer. Bert had, zoals gebruikelijk, een praatje met ze gemaakt, wenste ze een fijne avond en pakte zijn jack uit de garderobe. Meteen merkt hij dat de autosleutel niet in zijn zak zit. Hij voelt nog eens goed in al zijn zakken, kijkt op zijn bureau en zoekt op de grond. ‘Hebben jullie ergens een autosleutel gevonden?’ informeert hij bij de werksters. Het antwoord was negatief. ‘Zal iemand hem soms gestolen hebben?’ vraagt hij vertwijfeld. ‘Kijk eens in je auto’, reageert een van de dames. ‘Misschien zit hij nog in het contactslot.’ ‘Ja, wie weet. Ik ga meteen kijken.’ Bert groette opnieuw en loopt als een speer naar de garage. Tot zijn verbijstering is de plek, waar hij de auto altijd stalt, leeg. In paniek rent hij terug naar kantoor en roept: ‘Mijn auto is weg. Ze hebben hem gestolen. Ik moet de politie bellen. En ook mijn vrouw. Voorlopig ben nog niet thuis. En zaterdag wil ik op vakantie. Ik moet ook nog de diefstal melden bij de verzekeringsmaatschappij en een andere auto regelen. En ik heb het al zo druk. Wat een ellende.’ Nadat hij de politie benaderd heeft, belt Bert zijn vrouw. ‘Raad eens wat, iemand heeft de auto uit de garage gestolen. Het wordt laat vanavond. Ik moet nou nog van alles regelen.’ ‘Maar lieverd, weet je het dan niet meer? Jij bent vanochtend met de bus naar kantoor gegaan, omdat ik de auto mee kon nemen naar Annie in Den Bosch.’ ‘Allemachtig, ben ik helemaal vergeten. Zie je wel, ik ben nodig aan vakantie toe. Mijn hoofd loopt helemaal om van de drukte. Ik kom meteen naar huis en dan drinken we een heerlijk wijntje bij het eten. Tot zo.’