Nog vijf minuten. Dan moet ik hem hebben. Waar kan dat ding toch zitten? Ongeveer alle laden heb ik al doorgespit. Ik heb gezocht op mijn kamer, in de keuken en zelfs in de badkamer. Uiteindelijk ga ik op de grond zitten. Denken. De vragen aflopen die normaal gezien altijd tot de oplossing leiden. Wanneer heb ik hem voor het laatst gebruikt? Waar leg ik hem normaal gesproken altijd? Ik pak mijn portemonnee. Die heb ik net ook al leeg gehaald, maar tegen beter weten in doe ik het nog eens. Uiteraard zit hij er niet in. Wanhopig probeer ik een alternatief te bedenken om toch nog op tijd te kunnen komen. Mijn vader is al vertrokken, die kan me niet meer brengen, en als ik ga lopen kom ik veel te laat. Ik sta weer op en tast in mijn broekzakken. Linksvoor zit niets. Rechts voel ik mijn mobieltje, een verdwaald muntstuk en... Ja hoor. Eigenlijk had ik hem de hele tijd al bij me. Ik trek mijn buskaart achter de gsm vandaan, stop hem in mijn portemonnee en vertrek. Nog net haal ik de bus. Gelukkig kom ik toch op tijd op school voor het examen.